ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

                                    

                                             

                          ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 

                     "Η μουσική της ποίησης είναι το καταφύγιο της ψυχής"

Τα ερωτικά μου τραγούδια είναι επηρεασμένα εν μέρει από τη γενιά που μεγάλωσα με μελωδίες έντονες περίεργες ενίοτε που εμπερικλείουν κυρίως το νόημα και την πίκρα του έρωτα και του πάθους. Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη της συνθετικής μου εργασίας πολλά χρόνια τώρα με επικά, πατριωτικά, ελληνοκεντρικά, Κυπροκεντρικά που στοχεύουν κέντρο..καρδιάς και λένε ή κλαίνε για χαμένες πατρίδες τοποθεσίες, αγάπες παλιές,σε μια εποχή που η μνήμη είναι υπό διωγμόν;

Θέλω να σας πω για τα ερωτικά μου τραγούδια.Τα περισσότερα είναι μελοποιημένα ποιήματα γνωστών δημιουργών. Μακρόχρονη είναι η εργασία αυτή. Ξεκίνησε κάπου αρχές του 1980 πειραματικά, μετά με άκουσαν διάφοροι μεγάλοι της γενιάς εκείνης και αποφάσισαν ότι είμαι αυτό που συνεχίζω να είμαι συνθετικά, σαν ευχή και κατάρα μέχρι και σήμερα. Σε κάποιους αρέσει το ένα σε κάποιους άλλα, γούστα είναι αυτά..έχω κατανόηση. Κουβαλώ μαζί μου πάντα το ερμηνευτικό ένστικτο αυτών των ποιητών που μελέτησα σε βάθος από την ποιήτρια Σαπφώ, στους μεσαιωνικούς ποιητές ανάμεσα τους τον Β.Κορνάρο Γ.Χορτάτση κι αμέσως μετά,στους μεσοπολεμικούς ποιητές: Νίκο Καζαντζάκη, Ναπολέοντα.Λαπαθιώτη, Κατίνα Παϊζη ,Μυρτιώτισσα,Μαρία Πολυδούρη,Κώστα Καρυωτάκη,Ρίτα Μπούμη Παπά, Μενέλαο Λουντέμη,Γιάννη Σκαρίμπα, Κώστα Ουράνη,Γεώργιο Αθάνα Θεοδόση Πιερίδη,Τεύκρο Ανθία, Χριστόδουλο Γαλατόπουλο, Μάνο Κράλη και πολλούς άλλους της παλαιότερης σχολής ποιητές. Από τους «αμφισβητίες» του 70 και της γενιάς του 80-90 μελοποίησα αρκετά ποιήματα ( με δύσκολα έμβολα και τροχαλίες.. ) κυρίως στο τονικό ανομοιοκατάληκτο αίσθημα τους, είτε γιατί έγραφαν με μουσικότητα ή χωρίς,είτε γιατί ήσαν ενάντια ή υπέρ… στη μελοποίηση της ποίησης …κι εγώ το μόνο που κατάφερνα ήταν να μεταφέρω στα ποιήματα τους την ίδια τη μουσική τους….!.Δημιουργοί όπως: Ράνια Δώρου,Έλλη Πιερράτου,Στάθης Κουτσούνης,Κατερίνα Θεοφίλη,Μάκης Αποστολάτος, Γιώργος Παναγουλόπουλος, Αντώνης Γκίκας, Δημήτρης Ιατρόπουλος,Ντίνος Κουμπάτης, Ρήνα Κατσελλή, Δημήτρης και Μαριάννα Καραμβάλη, Ανδρέας Θωμά, Χρήστος Μαυρής, Ανδρέας Α.Αρτέμης και άλλοι, κάπου συνολικά 200 ποιητές..... Από τους σπουδαίους στιχουργούς της γενιάς του 50,60,70,80 και 90: Μαρία Αγγελάκη,Πόπη Πασπαλιάρη,Ντία Καστρίνιου,Δέσποινα Μπόγρη,Ανδρέας Βάλσαμος,Βίκυ Ιατρίδου,Γιώργος Σοφοκλέους, Ανδρέας Βρυώνης,Νίκη Παπουλάκου,Αντώνης Σαμιωτάκης και πολλοί άλλοι που στη συνέχεια πολλά από τα μελοποιημένα τους έργα μετά το 2000 ζώντας πια στην Κύπρο. Δεν παραλείπω βέβαια κι όλες τις διασκευές που έκανα σε "παραδοσιακά ερωτικά ποιήματα" Κύπρου, Ελλάδας και Μικράς Ασίας,

Στην πολύχρονη διαδρομή παραστάσεων ,ρεσιτάλ μικρών και μεγάλων στην Ελλάδα ,την Κύπρο και το εξωτερικό … έβλεπα και αισθανόμουνα ότι τα πολλά πια ερωτικά μου τραγούδια, μπορούσαν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού, όχι σαν «αναμνησιολογία», αλλά σαν μια αυτούσια συνθετική παλτφόρμα ιδεών ,απόδειξη αυτού ότι πολλοί «συνάδελφοι» επιδόθηκαν στην αντιγραφή του ύφους και της ερμηνείας κυρίως. Η κλεπτομανία ιδεών είναι ψωμοτύρι στις μέρες μας πολλών φιλόδοξων πετούμενων κι αρπακτικών.

Όμως θέλω να ακούσετε τα ερωτικά μου τραγούδια. Όλα εκείνα που τροφοδοτούν το ενδιαφέρον κυρίως να ακουστεί μια διαφορετική φωνή,με το δικό της ηχόχρωμα κλπ.Γι όλα εκείνα που συνεχίζουν στον καινούργιο αιώνα να με συναρπάζουν.

«Ζούμε με την αυταπάτη μιας ψεύτικης αυτονομίας, που δίνει σε εκείνους που μπορούν το ελεύθερο να μας πετούν στον δρόμο, όπως κάποτε πετούσαν από τα παλιά αερόστατα τη σαβούρα στο κενό για να πάρουν ύψος. Όμως, ούτε το αερόστατο παίρνει ύψος ούτε εμείς γινόμαστε περισσότερο αυτόνομοι. Απλώς κολυμπάμε κι εμείς σε μια θάλασσα απελπισμένων που θα έκαναν τα πάντα για να κρατηθούν στον αφρό. Μας φωνάζουν από ψηλά με τον τηλεβόα πως η σημερινή φτώχεια μας θα φέρει τα μελλοντικά πλούτη μας. Μας καλούν να πάρουμε μέρος σε μια κούρσα στην οποία θα κερδίσουν τα καλύτερα άλογα. Τα άλογα... ... της κούρσας δεν μιλούν μεταξύ τους. Δεν κοιτάζουν καν τον διπλανό τους. Μόνο τρέχουν μπροστά, όπως προστάζει το μαστίγιο. Άλλα πέφτουν κι άλλα κουτσαίνονται για πάντα. Ένα μονάχα θα νικήσει, μα ο πραγματικός νικητής θα είναι πάντα ο καβαλάρης». 

Βέβαια στην εποχή μας ένα ερωτικό τραγούδι δεν φτάνει για να εκφράσει αυτό που νιώθει μια ολόκληρη χώρα. Εκτός κι αν ζεις σε καιρούς ηρωικούς κι εμπνευσμένους. Στους καιρούς που ζούμε, οι άνθρωποι δεν τραγουδούν πια με μια φωνή. Καθένας μουρμουρίζει το δικό του τραγούδι. Κι εγώ λέω φωνακτά....τα δικά μου!

Η μουσική είναι ένα μυστήριο. Υπήρξε, και παραμένει, συστατικό κάθε γνωστού πολιτισμού στη Γη….

Α.Α.Α

                             ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

                 https://www.youtube.com/playlist?list=PLgLIRLbJl4tabF53bUjsq0DXQQ0Q1l2Pn

Αρχές της δεκαετίας του 1980 άρχισε η ενασχόληση μου με τους Μεσοπολεμικούς δημιουργούς. Μια πολύ παλιά Ανθολογία του 1950….. υπήρχε στο σπίτι μας, στα ράφια μαζί με άλλα βιβλία του πατέρα μου Αντώνη Αρτέμη (1927-1985) ο οποίος λάτρευε την έμμετρη ποίηση του Σουρή, Παλαμά, Μυρτιώτισσας και πολλών άλλων…(τελευταία έμαθα ότι έγραψε στα κρατητήρια των Εγγλέζων επί Αγγλοκρατίας στην Κύπρο- που τον είχαν φυλακίσει, ποιήματα στη μάνα μου.... ).θυμάμαι μικρός να μου διαβάζει μικρά αποσπάσματα από την ανθολογία εκείνη αργότερα πολλών άλλων δημιουργών του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το ύφος και γενικότερα την μουσικότητα που διάχυτη διαπερνούσε (την όχι και τόσο αθώα) παιδικότητα μου.
Τη χρονιά του 1983 παρουσίασα με τη κιθάρα μου για πρώτη φορά στην Αθήνα, τους μεσοπολεμικούς ποιητές που είχα ΅πειραματικά΅ τότε μελοποιήσει .Το κοινό αποτελείται από ποιητές κυρίως της γενιάς της αμφισβήτησης (1970) ενθουσιάζονται (πάρεξ ενός πολέμιου της μελοποιημένης ποίησης ...που τελικά γράφοντας εναντίον μου σε λογοτεχνικό περιοδικό μεγάλης αποδοχής , στρέφει το ενδιαφέρον πολλών για το έργο μου).
Η μελοποίηση μεσοπολεμικών με το ύφος των δεκαετιών που επακολουθούν μέχρι και σήμερα, με αποκορύφωμα μια εποχή αλησμόνητη με πολλαπλές εμφανίσεις μου με συνθέσεις μου στον Ελλαδικό χώρο .. φτάνουν κάπου διακόσιες σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους της Αθήνας στην περίοδο 1983 μέχρι το 1991 ( ζούσα εκεί).Συνεργαζόμενος με πολλούς φορείς πολιτιστικών πραγμάτων:Δήμο Αθηναίων, περιοδικά λογοτεχνικά, σωματεία-εταιρείες κι άλλους φορείς πολιτισμού (που τώρα καθώς βλέπω το αρχείο μου μετά από τρεις δεκαετίες σιγά σιγά ενθυμούμαι)….! https://aartemhspoetica.blogspot.com/2015/05/blog-post.html?fbclid=IwAR3KILc88Hy5SfA4YHo6YXOzN_OcoxyI--_-pZ0dm5zOSWnyOs3zpOyMxw4

Με την επιστροφή μου στην Κύπρο (για οικογενειακούς και βιοποριστικούς κυρίως λόγους) με την ανατολή του καινούργιου αιώνα, μπαίνω στην δισκογραφία με ανεξάρτητες παραγωγές δίσκων cd’s.Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σαν πρώτη γεύση συνθετικής κι ερμηνευτικής δραστηριότητας μου, οι ποιητές του μεσοπολέμου. Έτσι δημιουργούνται οι «Νυχτερινοί Μονόλογοι» ένα χρόνο μετά «Fontana Amorosa», αμέσως μετά «Ο Ερωτευμένος της Ρήγαινας που’ναι στο Κάστρο» και πολλαπλά αποσπάσματα από τους παλιούς αυτούς ποιητές σχεδόν ξεχασμένους, σκόρπια σε άλλες δισκογραφικές που επακολούθησαν εργασίες μου. Στα δεκαέξι δισκογραφικά μου χρόνια εξέδωσα τον Ιούνιο του 2016 τον δίσκο «Θέλει η Λήθη να κοιμάται ολόγυμνη (Νυχτερινοί Μονόλογοι β’) επισφραγίζοντας έτσι το ιδιαίτερο μου ενδιαφέρον στην ποίηση του Μεσοπολέμου, συμπεριλαμβάνοντας και τους Κύπριους ποιητές της εποχής αυτής που είχα στο παρελθόν μελοποιήσει. Στην πολύχρονη διαδρομή μου με παραστάσεις πια εντός κι εκτός συνόρων κυρίως (καθότι καλλιτεχνική παιδεία στην Κύπρο στην Πάφο υπήρχε σε μικρές ποσότητες και πολύ λίγες μέχρι την τελευταία εικοσαετία …αν ενδιαφέρει κάποιους που δεν το γνωρίζουν), πλήρης εγώ σε όλες μου τις εκφάνσεις διατηρώ κάτι από την παλιά εκείνη νεότητα των Μεσοπολεμικών σε ύφος και τονικό αίσθημα. Αν και το μεγαλύτερο μου συνθετικό έργο είναι πια Κυπροκεντρικό..μιλά για κατοχή, για ανάκτηση πατρίδων κλπ με ηθικές αξίες, πρέπει να πω για τους σπουδαίους σύγχρονους δημιουργούς που είχα κι έχω μελοποιήσει με ποίηση σύγχρονων ποιητών, με ότι συνεπάγεται από άποψη μέτρου ποιητικού και δυσκολίας μελοποίησης ή ερμηνείας. Δεν διεκδικώ βέβαια στην διαδρομή των τριάντα… συνθετικών μου χρόνων ούτε δάφνες, ούτε επαίνους, αυτό το κρίνει ο «υποψιασμένος» ενδιαφερόμενος ακροατής ή θεατής, μέσα από τις παραστάσεις και την δισκογραφία ,αφού η επιστροφή πια στο παρελθόν είναι από πολλούς συνθέτες στα χρόνια μας, πολύ της μόδας!
Κλείνοντας, θέλω να επαινέσω, ευχαριστώντας όλους τους συμπορευτές μου αθέατους ήρωες κυριολεκτικά που υποβοήθησαν μουσικά, ερμηνευτικά ή με άλλους τρόπους για να διατηρηθεί στον παμφάγο χρόνο το έργο μου. Σε όλους αυτούς τεθνεώτες και ζώντες ποιητές, μουσικούς ερμηνευτές, όσους ζωγράφισαν το έργο μου με τον τρόπο του ο καθένας αφιερώνω την νέα μου εργασία «Θέλει η Λήθη να κοιμάται ολόγυμνη»(Νυχτερινοί Μονόλογοι Β’), όπως το λέει κι ο ποιητής «Σβήνουν και ανάβουν με το ρυθμό που σβήνουν και ανάβουν τα ίχνη κάθε αδέσποτης ζωής»….

 

Ποιητές του Μεσοπολέμου

                                    

Μια διαδικτυακή συνοπτική «περιγραφή» της ποιητικής κατάστασης του Μεσοπολέμου.

Το ποιητικό κλίμα της δεκαετίας 1920-1930 χαρακτηρίζεται από μια διάθεση διάχυτης ηττοπάθειας. Ποιητές όπως ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, η Μαρία Πολυδούρη και κυρίως ο Κώστας Καρυωτάκης εξέφρασαν με τους στίχους τους μια κατάσταση πνιγηρού αδιεξόδου. Η κρίση αυτή, που συνδέθηκε με το παρελθόν του αθηναϊκού ρομαντισμού, επανήλθε στο προσκήνιο με τη βοήθεια του συμβολισμού και επιτάθηκε ακόμη περισσότερο μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ποιητής που θεωρείται ότι συμπυκνώνει ευκρινέστερα το δράμα της γενιάς του, ο Κώστας Καρυωτάκης, τελείωσε το έργο του με μια σφαίρα• αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα το 1928.
Η νέα ποιητική δημιουργία, που έκανε την εμφάνισή της στο κατώφλι της δεκαετίας του '30 προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κληρονομιά του ύστερου συμβολισμού και του καρυωτακισμού της προηγούμενης περιόδου. Παράλληλα, όμως, η καβαφική ποίηση κέρδιζε ολοένα και περισσότερο έδαφος στην κλίμακα των επιδράσεων, ενώ μεγάλες μορφές, όπως ο Κωστής Παλαμάς, εξακολουθούσαν να συγκινούν με την παραγωγή τους. Ποιητές σαν τους Νίκο Καζαντζάκη, Άγγελο Σικελιανό και Κώστα Βάρναλη βρήκαν μεγάλη απήχηση. Ο Γιώργος Σεφέρης έκανε την εμφάνισή του αυτή την περίοδο με τη συλλογή Στροφή (1931), που για πολλούς θεωρήθηκε η στροφή στην ελληνική ποιητική δημιουργία. Αξιοποιώντας κατακτήσεις του συμβολισμού αλλά και επιδράσεις από τον T.S. Eliot, ο Σεφέρης διατύπωσε μια νέα ποιητική γλώσσα, που ωρίμασε κατά την μεταπολεμική περίοδο. Ένας άλλος σημαντικός δημιουργός είναι ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του με την ποιητική συλλογή Tρακτέρ (1934). Ο Ρίτσος, ο οποίος σε όλη του τη ζωή υπήρξε μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ακολούθησε τα χνάρια του Βάρναλη και του Καρυωτάκη, αλλά και την κληρονομιά του Κωστή Παλαμά. Το Μάιο του 1936, μετά τη βίαιη καταστολή των εργατικών συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη, έγραψε τον Επιτάφιο για να εκφράσει τον πόνο και τη διαμαρτυρία ενός ολόκληρου λαού. Άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι, όπως ο Τάκης Παπατσώνης, ο Νικόλαος Κάλας, ο Γιώργος Σαραντάρης, ο Γιώργος Βαφόπουλος, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, και λίγο αργότερα ο Νίκος Καββαδίας, ο Αντρέας Εμπειρίκος, ο Νίκος Εγγονόπουλος και ο Οδυσσέας Ελύτης οδηγήθηκαν βαθμιαία σε νέες αναζητήσεις και αναπροσανατόλισαν τα σημεία του ελληνικού ποιητικού ορίζοντα. Η επικράτηση του ελεύθερου στίχου, χαρακτηριστικού της ανανέωσης αυτής, οριστικοποιήθηκε στο μεταγενέστερο έργο των περισσοτέρων και συμπληρώθηκε από τη γόνιμη αποδοχή των διδαγμάτων τόσο της ελληνικής ποιητικής παράδοσης όσο και της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής παραγωγής.

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ της ΛΙΜΝΙΩΤΙΣΣΑΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ (1924/2024)

Η Μαρία Αγγελάκη γεννήθηκε το 1924 στη Λίμνη Ευβοίας και πέθανε το 1992 στην Αθήνα. (Δεν μου το συγχώρεσε ποτέ το φευγιό μου από την Αθήνα...ήταν αρχές του' 90).

Υπήρξε μια πολύ ρομαντική ψυχή κι απάντρευτη, ίσως γι αυτό έγραφε πολύ ιδιαίτερους ερωτικούς στίχους προς μελοποίηση (μου την είχανε συστήσει στα μέσα της δεκαετίας του'80 άλλοι συνεργάτες στιχουργοί, εκεί στην Αθήνα όπου ζούσα τη δεκαετία αυτή, κι είχαμε στη συνέχεια μια σπουδαία φιλία και συνεργασία).

Από τους μελοποιημένους στίχους της, μπορείτε να διαπιστώσετε τη λυρική της διάθεση. Έζησε λιτά όπως... σκεφτότανε, έτσι έγραφε.. κι είχε μια ιδαίτερη μπάσα φωνή (με ανάλογο στόμφο) όταν μιλούσε ή απάγγελε τους στίχους της (εξέδωσε λίγο πριν το θάνατο της μια ποιητική συλλογή μόνο).Τη θυμάμαι να γράφει ακατάπαυστα και να μου απαγγέλλει ότι έγραφε...ακόμα κι από το τηλέφωνο...(ενίοτε και στον αυτόματο τηλεφωνητή). Αρκετά χειρόγραφα ποιήματα της που μου έδινε προς μελοποίηση βρίσκονται στο αρχείο μου. Τα υπόλοιπα γραπτά της, που τα κατέγραφε σε πολυσέλιδα τετράδια, αγνοώ τι απέγιναν.

Είχε την τύχη να μαθητεύσει σε μεγάλη ηλικία κοντά στη συγγραφέα Έλλη Αλεξίου, την οποία είχα την τύχη να την γνωρίσω κι εγώ (μετά από επιμονή της..και όπως καταλαβαίνετε, της Μαρίας Αγγελάκη-κανείς δε μπορούσε να της χαλάσει αυτό που σκεφτότανε. Ας πούμε ήθελε τραγούδι; Είχε μια εκλεπτυσμένη πειθώ-επιμονή να....κερδίζει στο τέλος....).

Η συνεργασία μου με την Αγγελάκη,αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους μελετητές και εργοβιογράφους της, ανθολόγους κλπ. Αναφέρω επιγραμματικά τον Γιώργο Βουτσή που καταγράφει στη διαδικτυακή του σελίδα: https://giorgosvoutsas.blogspot.com/.../11/1924-1992.html... αποσπάσματα από τη ποιητική συλλογή της Μ.Αγγελάκη, παραθέτοντας και μελοποιημένους από εμένα, στίχους της. Επίσης ο Ελύμνιος Δημήτρης Αποστόλου(Λόγιος στη Λίμνη ιδρυτής του λαογραφικού μουσείου Λίμνης) συνέγραψε επετειακά σπουδαία αναφορά, με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Α.

Η Λίμνη λοιπόν είναι ένας τόπος που γεννήθηκε η ποιήτρια και αγωνίστρια της αντίστασης Μαρία Αγγελάκη. Φιλοξενήθηκα από την ποιήτρια τέλη της δεκαετίας του '80, (πήγαινε με την αδερφή της στις καλοκαιρινές διακοπές τους, στο γενέθλιο τόπο τους), εξιστορώντας μου σε μάκρος; την παιδική και νεανική της ηλικία, τους μοναχικούς ή φαντασιακούς έρωτες της, που όλες τις αφηγήσεις αυτές τις διάβαζα σε επανάληψη... μέσα από τα γραφτά της. (Ακόμα θυμάμαι την ποίηση του Ρώσου Πούσκιν που μου διάβαζε κάποιες φορές,τις Κυριακές στο σπίτι της στον Άγιο Παντελεήμονα (που επιτακτικά με καλούσε συχνά για φαγητό), όπως την δίδαξε η Αλεξίου, κυρίως αυτό ,μετά το μεσημεριανό φαγητό που έφτιαχνε με ιεροτελεστία....Ακόμη θυμάμαι την επιμονή της (και τα κατάφερε...) να με γνωρίσει στον γείτονα της μεγάλο συνθέτη (νοσταλγικών παλιότερων εποχών), Χρήστο Χαιρόπουλο. (αλησμόνητη γνωριμία...κι η ζωή μου είναι ένα μεγάλο άγραφο βιβλίο από εμπειρίες και συνεργασίες αμέτρητες που αρχίζω σιγά σιγά να λησμονώ).

Τη Λίμνη την έχω επισκεφθεί κι έχω μείνει άλλες δύο φορές, αφότου είχαν ήδη φύγει από τις ζωή οι αδερφές Αγγελάκη. Η μία παράσταση ήτο αφιερωμένη (2005) εξ ολοκλήρου στη Μαρία Αγγελάκη, που μίλησα και παρουσίασα τα μελοποιημένα της ποιήματα, οργανωμένα όλα τότε από τους Ελύμνιους της Αθήνας... Κι άλλη μια παράσταση, παρουσιάζοντας μέρος του μελοποιημένου έργου της, στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Κοχύλια». Ήτανε το 2007, σε ένα υπέροχο ιδιωτικό θέατρο (ελάχιστα έξω από Λίμνη), δίπλα στη θάλασσα.

H Λίμνη είναι πόλη της βόρειας Εύβοιας, που βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Ελύμνιον, η οποία αναφέρεται στα έργα του Σοφοκλή. Αποτελεί τοπική έδρα του διευρυμένου δήμου Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας. Σύμφωνα με χρόνια της Παλαιολιθικής περιόδου. Παράλληλα στον λόφο Καστριά έχουν βρεθεί απομεινάρια οικισμού της Νεολιθικής περιόδου.

Στη θέση του σημερινού οικισμού πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε κατά την αρχαιότητα το Ελύμνιο, το οποίο υπέστη παρακμή κατά τα τέλη του 9ου και τις αρχές του 10ου αιώνα μ.Χ. εξαιτίας πειρατικών επιδρομών. Τότε οι κάτοικοι του αναγκάστηκαν να μεταφερθούν στα ορεινά. Αργότερα, κατά τον 17ο αιώνα, δημιουργήθηκε ο σύγχρονος οικισμός με την επανακατοίκηση των παραλιών. Αρκετοί κάτοικοι της Λίμνης διακρίθηκαν ως ναυτικοί και έμποροι, ενώ συμμετείχαν ενεργά στην επανάσταση του 1821 υπό τον συντοπίτη τους Αγγελή Γοβιό. Στις πολεμικές επιχειρήσεις είχαν τη συμπαράσταση επαναστατών από τη Στερεά Ελλάδα και το Πήλιο, ενώ μεταξύ άλλων πραγματοποίησαν επιδρομές κατά των Τούρκων του Ξηροχωρίου και εξόπλισαν για τις ανάγκες του ναυτικού αποκλεισμού της Χαλκίδας τέσσερα πολεμικά πλοία.

Το 1830 περιήλθε επίσημα μαζί με την υπόλοιπη Εύβοια στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και το 1835 ορίστηκε έδρα του δήμου Αιγαίων της επαρχίας Χαλκίδος. Το 1852, σύμφωνα με τον συγγραφέα Ιάκωβο Ρίζο Ραγκαβή, είχε 298 οικίες και πληθυσμό που ανερχόταν στους 1403 κατοίκους, ενώ διέθετε δημοτικό σχολείο γ' τάξης, υγειονομικό σταθμό και ειρηνοδικείο.

Η Μαρία Αγγελάκη είχε πάθος με την ποίηση....και θα ζει πάντοτε μέσα από τα τραγούδια της!

Ανδρέας Α. Αρτέμης

Μουσικοσυνθέτης

~@~@~@~@~@~@~@~

Ρήσεις της Μαρίας Αγγελάκη:

-"Η ζωή είναι φως μέσα στα σκοτάδια.

Φρόντισε να είναι όσο πιο λαμπερό γίνεται"

-"Τα μεγάλα κατορθώματα βγαίνουν από μεγάλες αγάπες

και μεγάλες λύπες...

το ερέθισμά τους είναι ποιητική πηγή."

~@~@~@~@~@~@~

Στο ένα και μοναδικό βιβλίο που εξεδωσε η Μαρία Αγγελάκη το 1990 είχει γράψει στον επίλογο: (δεν είδε εν ζωή δισκογραφημένα τα τραγούδια της.όλα έγιναν πολύ μετά, αργότερα. Τα ακούει σίγουρα όμως στην άλλη όχθη...και συνεχίζει να γράφει στίχους ατελείωτα, για τη Λίμνη της)!

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΨΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΑ ΚΙ ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ

                    ΒΙΒΛΙΑ ΚΙ ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ  ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ

«ΠΕΡΙ… ΠΟΙΗΣΕΩΣ»

«Χαμένοι στα καλούπια των προσωπείων

ταξιδεύουμε στο στόχαστρο της ανυπαρξίας μας» α.α.α

Στη δεκαετία του 80 τον περασμένο αιώνα στην Αθήνα, γεννήθηκαν τα περισσότερα ποιήματα μου και μάλιστα σε έντυπη μορφή. Όλα τα βιβλία με ποίηση μου ανήκουν σε μια εποχή νεότητας που προσπαθούσε να πει πράγματα δύσκολα ποιητικά...σαν εκείνους τους ανήσυχους νέους της εποχής εκείνης υπήρξα, που ήθελαν να αλλάξουν το σύμπαν. Μετά δεν άλλαξε το σύμπαν κι έγινε χειρότερο...ο κόσμος...ωστόσο μετεξελίχθηκε, άρχισαν να γράφουν (στο χώρο μου) όλοι τα εσώψυχα τους και όλα κυλούσαν μια χαρά με τσακωμούς και πολέμους ποιητικούς κι άλλα παρελκόμενα.. (διαχρονικό αυτό) από ποιητάδες που ήθελαν αν πιάσουν την καλή…μια και καλή! Και την έπιαναν πολλοί. Μετά βαρέθηκα να λέω ιστορίες ποιητικές και να τις διαβάζει αναγνωστικό κοινό υψηλής κουλτούρας. (η αλήθεια είναι ότι εύκολα βαριέμαι να γράφω ποιήματα γι αυτό και δεν είμαι στον τομεά αυτό παραγωγικός)...Τότε δεν είχαμε κομπιούτερ.. είχαμε γραφομηχανή...ή στο χέρι η όλη διαδικασία και γίναμε περισσότερο απαιτητικοί με το τικ τοκ των πλήκτρων..που είχε μια γοητεία να τραβάς από τον κύλινδρο το γραφτό σου, έχω τραβήξει εμένα που με διαβάζετε χαρτούρα και χαρτούρα!

«Η ποίηση είναι το καταφύγιο που μισούμε» θα πει ο Καρυωτάκης. Για να έρθουν επί του αντικειμένου εξειδικευμένοι να προσθέσουν:

«Η ποίηση αποτυπώνει τη βαθύτερη αυθεντικότητα, την εκστατική απορία, την απάντηση στο αναπάντητο. Γι’ αυτό και δεν είναι μόνο τέχνη. Είναι και στάση ζωής. Διαρκής αναζήτηση γνησιότητας πάνω και έξω από τις σχετικές αξίες και μόδες που ορίζουν τη συμβατική ζωή των κοινωνιών. Ασκώντας την ποίηση βιώνεις μια εσωτερική περιπέτεια όπου φαντασία και πραγματικότητα συμπλέκονται και δικαιώνονται αμοιβαία, δίνοντάς σου κάθε τόσο την αίσθηση της αληθινής ζωής. Αν αυτή την εμπειρία κατορθώσεις να τη μεταδώσεις στους συνανθρώπους σου μέσα από ένα συναρπαστικό παιχνίδι με τις λέξεις, τότε ελευθερώνεσαι από τον εαυτό σου…».

Α.Α.Α

«Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΧΟΡΕΥΕΙ ΠΕΝΤΟΖΑΛΗ» (εκδόσεις Χρυσοπολίτισσα 1999)

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε (σαν σήμερα)....που η αείμνηστη πια,Ρήνα Κατσελλή από τις εκδόσεις της, αποκάλυψε στο κοινό το συγκεκριμένο βιβλίο.Επρόκειτο για την τελευταία προσωπική έκδοση,(κλείνοντας από μέρους μου τον εκδοτικό και ποιητικό μου κύκλο, ασχέτως αν επιδόθηκα στην έκδοση δισκογραφικών εργασιών στη συνέχεια και με ποίηση μου ...),με κύριο πρόσωπο την Πηνελόπη,που δεν διαφέρει από καμιά «υφάντρα αναμονής»... Είναι αλήθεια ότι στη λογοτεχνική μου πορεία με 12 βιβλία ποιητικά,(πριν από το συγκεκριμένο βιβλίο),τα περισσότερα είχαν εκδοθεί (και τιμητικά) στην Αθήνα τις δεκαετίες 1980 και 1990,δεν αποτελούσαν στοιχεία αναφοράς για τον γράφοντα συνθέτη. Παρόλο που διάφοροι τεχνοκριτικοί και μεταφραστές μελέτησαν κι έγραψαν πολλά. Η μοίρα του βιβλίου σε δύσκολες εποχές, κτύπησαν και τη «Πηνελόπη» μου, που παρέμεινε να χορεύει εσαεί «πεντοζάλη», χωρίς όμως να υποπτεύεται τη μελλοντική επαναφορά της.... και μάλιστα οπερατικά. Περισσότερα δεν θα σας αποκαλύψω για την ώρα. Ωστόσο μένω ακόμη σε συνθετική και σκηνοθετική ετοιμότητα, με λιμπρέτο την «Πηνελόπη» μου,περιμένοντας το «παρασύνθημα»....

                                         

Επιλογές από εξώφυλλα εκδόσεων:

                   ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ:  ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ:

1. ΑΝΘΡΩΠΟΙ... (1975) (εφηβικά μεταπολεμικά ποιήματα)

2. ΧΛΩΜΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (1976)   (εφηβικά μεταπολεμικά ποιήματα β')

3. ΑΝΑΦΛΕΞΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ
     (Τιμητική έκδοση του περιοδικού «Αλεξίσφαιρο» 1988, Αθήνα) 

4. ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΑ ΧΑΜΕΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ 
    (Τιμητική έκδοση περιοδικού «Αλεξίσφαιρο» 1989, Αθήνα) 

5. ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΛΟΓΟΒΟΛΑ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
     (Τιμητική έκδοση περιοδικού «Αλεξίσφαιρο» 1990, Αθήνα)

6. ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΗΧΩΝ ΤΟΥ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ (Ερωτικά, Αθήνα 1990)

7.  ΑΠ¨ ΤΗΝ ΑΙΩΡΑΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΒΡΟΓΧΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
      (Τιμητική έκδοση περιοδικού «Αλεξίσφαιρο» 1991,Αθήνα)

8. Η  ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΧΟΡΕΥΕΙ ΠΕΝΤΟΖΑΛΗ (θεατρική ποιητική πρόζα σε δυο πράξεις)

        (έκδοση Χρυσοπολίτισσα, Λευκωσία 1999)

 9. ΜΕΛΙΣΜΑΤΑ ΗΧΩΝ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ

             (Ένθετο ψηφιακού δίσκου,(cd), 2005)

10. ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΣΤΗ  ΓΗ 
      (Ποιήματα που έγιναν μουσικές εικόνες και τραγούδια, Πάφος,2007)

11.  Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ
 (Μελέτη του δοκιμιογράφου Δ. Καραμβάλη.Τιμητική έκδοση «Αλεξίσφαιρο» 1989, Αθήνα)

 12. ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ, ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ  ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ 
(Ποιητικές κρίσεις του Α.Α. Αρτέμη.Έκδοση περιοδικού «Αλεξίσφαιρο» 1988, Αθήνα)

13. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ 

(Ποιητική ανθολογία περιοδικού «Αλεξίσφαιρο», 1991, Αθήνα)

14. ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ (Έκδοση της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου,1991) 

15. ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗΣ ΕΚΑΤΟΝ ΦΩΝΕΣ

 (Έκδοση Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου, 2000)

16.  ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (Διεθνούς Εταιρείας Λογοτεχνών στην Αθήνα, 1998)

 
17.  ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ (Πανεπιστήμιο Πατρών)

18.  15 VOIX POETIQUES DE CHYPRE (Πανεπιστήμιο Paul Valery Monpellier, 1997) 

19.  ΩΣ ΘΥΜΙΑΜΑ

          (Ανθολόγηση Μόνας Σαββίδου, έκδοση «Ακτή», Λευκωσία 2004)

20.  ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ 

      (Ανθολόγηση Αντώνης Σαμιωτάκης έκδοση  «24 γράμματα» Αθήνα 2020.

Ποιήματα του συνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Α. Αρτέμη έχουν δημοσιευτεί σε Ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά.
Έχουν επίσης ποιήματα του, μεταφραστεί στα αγγλικά,ιταλικά και γαλλικά.Με την ποίηση του έχουν ασχοληθεί μελετητές της λογοτεχνίας και της ποίησης γενικότερα!

Υπό έκδοση: Μελέτες κι άρθρα για τη Φωνητική Τέχνη (ως δάσκαλος Φωνητικών μαθημάτων), 120 ποιητικές ενότητες, σχόλια κι άρθρα από Ραδιοφωνικές εκπομπές (κι ενας αμέτρητος αριθμός εκπομπών -ηχογραφημένων... "σε ψηφιακή και μη", μορφή, ).

& "Ο Ασματοποιός" με καταγραφή γεγονότων,προσώπων,αναμνήσεων κ.α.. 

e-mail: aartemis@cytanet.com.cy

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ NA ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ Τ’ ΑΣΤΡΑ… Ο Μπρέχτ έλεγε ότι αν κάποιος γυρίζει το βράδυ νηστικός και κουρασμένος στο σπίτι του, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να θαυμάσει το φεγγάρι. Ευχή μου: όλος ο κόσμος να είναι σε θέση να σηκώνει το κεφάλι του και να θαυμάζει το φεγγάρι... Όσο υπάρχει πολιτισμός τόσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται, που ονειρεύονται, που συναισθάνονται, που δημιουργούν βάζοντας τη δική τους, την προσωπική σφραγίδα στα γεγονότα μιας εποχής.Μπορεί να είναι κι έτσι.

                               

ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, για τον Συνθέτη ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ

 ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ
ΣΥΝΘΕΤΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
http://andartemis.blogspot.com.cy/
http://aartemhscomposer.blogspot.com/ 
http://www.youtube.com/user/agaphnwr 
http://aartemhspoetica.blogspot.com/

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΖΩΗΣ:

Έζησα για πολλά χρόνια αλλάζοντας  τόπους, διαμονές, εικόνες παραστάσεις. Είχα τα αυτιά μου ανοικτά για να μπορώ να αφουγκράζομαι  ήχους πολύβουους, την ανάσα της φύσης σε κάθε εποχή που τη θεωρούσα μια άλλη προοπτική ζωής. Αναθεώρησα πολλές φορές τις συμπεριφορές των ανθρώπων με κλειστά μάτια, διαγράφοντας μια  ημικυκλική πορεία  πολλαπλών χρωμάτων και  γλυκόπικρων γεύσεων. Έζησα μια ζωή γεμάτη  μουσική, με τις καμπύλες της, τις αυξομειώσεις  της να με κατεβάζουν πότε στα τάρταρα και πότε στον ουρανό. Έμαθα να συνομιλώ με  συντρόφους και συντρόφισσες - στυλίτες -κοσμοκαλόγερους και να ενδύομαι τα ποιήματα τους  σαν κάτι πολύτιμο -τα μετέφερα στον κόσμο με την προσπάθεια να ανθίσει κάτι εκεί που είναι άγονος τόπος ή έρημος.

Αυτός είμαι.

Ευγνωμονώ τους γονείς μου και τους δασκάλους μου που με έμαθαν να σκέφτομαι και να εκφράζομαι  με τις γενικότερες ταλαντεύσεις: της γης, του νερού, του αέρα και της φωτιάς. 
Ζω μέσα από τη μουσική μου…

Ανδρέας Α. Αρτέμης

Μουσικοσυνθέτης

{Υ.Γ:Δια πάσαν χρήση}

Γράφει η μουσικολόγος,ερευνήτρια κι Ιεροψάλτης 

 Λυγία Κωνσταντινίδου:

Σε ό,τι αφορά τη μουσική η σχέση του Ανδρέα Αρτέμη μαζί της, ξεκίνησε αφ’ ότου γεννήθηκε.... Γεννήθηκε, λοιπόν, με το χάρισμα της θείας σπίθας της τέχνης των ήχων και του λόγου. 
Ο εκλεκτός δημιουργός δεν είναι απλώς ένας πολύ καλός συνθέτης, που έχει γράψει κάποια ωραία τραγούδια. Η φύση τον προίκισε απλόχερα με πολλαπλά χαρίσματα: Είναι συνθέτης, ερμηνευτής, δεξιοτέχνης στην κιθάρα, παίζει όργανο, ενορχηστρώνει τα τραγούδια του και μολονότι τα ερμηνεύει ο ίδιος υπέροχα με τη ζεστή, εκφραστική φωνή του και την άψογη τεχνική του, ωστόσο δε διστάζει να τα μοιραστεί και με άλλες φωνές, που πρέπει να πω ότι επιλέγει με μεγάλη προσοχή, πλουτίζοντας έτσι ηχητικά και ακουστικά τις παραγωγές των δίσκων του.
Ακολουθώντας το δύσκολο δρόμο, σ΄όλες της δισκογραφικές του εργασίες μελοποιεί μεγάλους ποιητές διατηρώντας την ιδιαιτερότητα του κάθε ποιητή, φέρνοντας έτσι τον ποιητικό λόγο κοντά στον καθένα μας:
Στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στις γραφικές αμμουδιές του νησιού μας -ιδιαίτερα το καλοκαίρι- κι΄όπου αλλού ένα τραγούδι μπορεί να ταξιδέψει.
Ποιητής ο ίδιος έχει συνείδηση και αίσθηση της δύναμης της κάθε λέξης, του κάθε στίχου, που περίτεχνα ντύνει με τις νότες του.
Ας μη ξεχνούμε, κυρίες και κύριοι, ότι το να «εμβάλλει» ένας δημιουργός στο «ρυθμό» μιας τέχνης, το «ρυθμό» μιας άλλης τέχνης είναι αναμφίβολα το πιο δύσκολο εγχείρημα ούτως ώστε το αποτέλεσμα να είναι πειστικό κι αληθινό.
Η μουσική, όπως ξέρουμε, οφείλει να σταθεί σε ανάλογο επίπεδο με την ποίηση ή να προσθέσει, αν θέλετε, τη δική της «φωνή» στη «φωνή» του ποιητή. Κυρίως όμως ν΄αποτελέσει το μέσον για την ενδελεχή ανάδειξη της βαθύτερης ουσίας του ποιητικού λόγου.
Αυτή τη μαεστρία την έχει αποδείξει ο Ανδρέας Αρτέμης τόσο με τις προηγούμενες δισκογραφικές του παραγωγές...
Ανήσυχος, ευαίσθητος, διεισδυτικός με μια αγνότητα μικρού παιδιού αλλά και με σπάνια ψυχική ευγένεια, άξιος επίγονος της σχολής του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι, η μουσική του σκέψη και έκφραση αφορούν κυρίως το ρομαντικό, το ερωτικό τραγούδι με κάποια στοιχεία της καντάδας και του ποιοτικού ελαφρού είδους και τούτο σε μιά πεζή καταναλωτική κοινωνία, που βρισκόμαστε σήμερα, με βασικούς στόχους την ευμάρεια, την εμπορικότητα και την απόκτηση υλικών αγαθών.
Ωστόσο, κυρίες και κύριοι, η σκιαγράφηση του πορτρέτου του Ανδρέα Αρτέμη, που προσπαθώ να κάμω στα λίγα λεπτά , που έχω στη διάθεσή μου, δεν θα είναι ολοκληρωμένη αν δεν αναφέρω και την άλλη διάσταση της μουσικής του γραφίδας: Τήν τραγική διάσταση, που όμως δεν ξεπερνά τα όρια του τραγικού γιατί σε κάθε τραγούδι του, σε κάθε εργασία του υπάρχει πάντοτε η κάθαρση: ΄Eνας ανοικτός ορίζοντας, άλλοτε προς τη θάλασσα κι άλλοτε προς τη σκάλα του ουρανού....

(απόσπασμα από ομιλία της Λυγίας Κωνσταντινίδου, Μουσικολόγου,ερευνήτριας κι ιεροψάλτου,για τον Μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α.Αρτέμη στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα το 2004)

Η  ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ 

ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ

Γράφει ο ψυχίατρος  Κώστα Γέρουλας

Ποίημα είναι αυτό πού έχει την δύναμη να μεταβάλει τον αναγνώστη σε ποιητή, λέει ο γάλλος φιλόσοφος  Gaston Bachelard.  Πάνω στην σκηνή τού ποιήματος, ο δημιουργός και ο παραλήπτης τού έργου του εμφανίζονται ως ηθοποιοί που αφήνουν το ποίημα, με το μαγικό ραβδί, να τούς σκηνοθετεί. Και τώρα, δράττομαι της ευκαιρίας να εκδηλώσω άλλη μια φορά, εδώ, όλο μου το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη στον Ανδρέα Αρτέμη και όλους τούς στοχαστικούς ποιητές και υπερρεαλιστάς, οι οποίοι μετά τον  Freud  και τούς ψυχαναλυτές, είναι εκείνοι πού στην εποχή μας, έχυσαν το πιο πολύ και το πιο άπλετο φώς, στα πυκνά σκοτάδια πού μάς περιβάλλουν. Η ποίηση, λένε πρόδρομοι και επίγονοι τού  Φορμαλισμού, είναι λέξεις. Και οι λέξεις τι είναι? θα δεχτούμε τον ορισμό τού Κρατύλου, στον ομώνυμο διάλογο με τον Πλάτωνα. Ή θα προτιμήσουμε τον όρο  λέξις της Αριστοτέλειας ποιητικής. «Οι λέξεις είναι μαγικές επιφωνήσεις» (ημέρες αβροχίας), έχουν οπτική και θεαματική διάσταση. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για έναν λογοτέχνη μουσικό όπως τον Α. Αρτέμη.(.........)διάβασα και ξαναδιάβασα την επιφυλλίδα του. Είναι κι αυτό το γραφτό του προϊόν αυτής της ασταμάτητης πού τον διακατέχει μέθης, πυρετικής πάντα και ακατάλυτης από το βιολογικό μας χρόνο κι ακόμα από τη  βιολογική φθορά μας. Το ποίημα κατά την γνώμη μου , δεν θα πρέπει να τελειώνει στον τελευταίο στίχο, αλλά στο τελευταίο απόθεμα δεκτικότητας τού άλλου. Δεν πρέπει το ποίημα να 'ναι μια παρένθεση, αλλά ένα  άνοιγμα σε μια ποιητική  αναγωγή των φαινομένων. Δεν είναι η πραγματικότητα των υπερρεαλιστών που έχει σαν υπόβαθρο της το όνειρο και το τυχαίο παιχνίδι της φαντασίας και της σκέψης, ούτε η πραγματικότητα που αναλάμπει μέσα στην «ασάλευτη» ροϊκότητά της και ελευθερώνεται από τον κλοιό τού βιολογικού «μέτρου», που περνάει τις δονήσεις της μέσα σ' ένα στίχο, σ' έναν αριθμό, σε μια λέξη. Η πραγματικότητα που τελικά κάνει το «ποίημα- άνοιγμα», πύλη. Για να χρησιμοποιήσω μία ιατρική έκφραση-μεμβράνη ώσμωσης ανάμεσα στο ποιητικό γίγνεσθαι και σε οριοθετημένα απ' την καθημερινή της εμπειρία πράγματα ή συμβάντα. Είναι προφανές ότι το νόημα τού ποιήματος είναι ένα και πολλαπλό. Και ίσως γι' αυτό να είναι ύβρις να ισχυριζόμαστε ότι ψυχαναλύουμε το ποίημα-προιόν δημιουργικής συνείδησης και συνείδηση το ίδιο, το ποίημα ψυχαναλύει τον αναγνώστη του. Τα λυρικά χωρία τού Πλάτωνα που περιγράφουν τα μάτια ως πηγή φωτός θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε ένα  ποιητικό προσδιορισμό της  ανάγνωσης. Αν μεταφέρουμε την πλατωνική σύλληψη τού σύμπαντος στην ποίηση, τα μάτια τού ποιητή βλέπουν τον κόσμο και δημιουργούν το ποίημα. Εδώ ο ποιητής <<εβενουργός>> της νύχτας μοιάζει να παίζει με τις πολλαπλές φωτοσκιάσεις των νοημάτων. Με το λάξευμα πάνω στο λόγο, η ποίηση δεν είναι κίνηση αλλά αδιάλειπτη επίκληση εικόνων. Στην ποίηση η εικόνα γίνεται είδωλο(απεικόνιση, ονειρική εικόνα, υπερφυσική οπτασία) και γεννιέται από τις αισθήσεις του ποιητή αναγνώστη .Ο Α. Αρτέμης όπως αυτοπροσδιορίζεται, ανήκει στους ποιητές της «γενιάς τού 80».Κι αν ίσως κάποιοι άλλοι θεωρούνται, ως  αυθεντικότεροι εισαγωγής και εκπρόσωποι αυτού τού νέου ποιητικού κλίματος, όμως ο Αρτέμης θα πρέπει να αναγνωρισθεί ως περισσότερο «δημιουργικός», με την έννοια ότι αυτός δεν  αρκείται να μηρυκάζει απλά τις νέες υπερπόντιες τροφές, αλλά τις επεξεργάζεται και τέλεια τις αφομοιώνει, χρησιμοποιώντας μόνον, τα αναγκαία για την  δική του ποίηση συστατικά τους. Δημιουργεί έτσι έναν εντελώς ιδιαίτερο εντελώς δικό του ποιητικό λόγο που όχι μόνο εναρμονίζεται με το νέο, διαμορφούμενο ποιητικό κλίμα αλλά και συμβάλλει αποφασιστικά στη διαμόρφωσή του. Αν θελήσουμε να επισημάνουμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά τού έργου τού Αρτέμη Θα πρέπει ασφαλώς να σταθούμε στην εντυπωσιακή κάποτε ευρηματικότητα των ποιητικών του συλλήψεων, την εντελώς ιδιαίτερη οπτική γωνία από την οποία φωτίζει τα θέματά του, την ιδιότυπη εκφραστική του, την σαρκαστική του διάθεση, προϊόν σατυρικής φλέβας και κριτικής ματιάς, τον απέριττο και αψιμυθίωτο λόγο του, στην στέρεα δομή και τέλος, μια ανθρώπινη ευαισθησία, καταπιεστικά συγκαλυμμένη αλλά συχνά αισθητά παλλόμενη. Το έργο του διέπεται από  μια αναδρομή προς την αφετηρία, ένα Νηπιοβαπτισμό, ένα βάπτισμα στην αρχέγονη αθωότητα και παράλληλα ένας πνευματικός εξαναγκασμός για την υποταγή σ' ένα αυστηρά προκαθορισμένο σύστημα-πρόσχημα βίου.

Είναι ο χώρος της άφεσης, της συγχώρεσης όλων των αδυναμιών και της ανακάλυψης τού τρόπου με τον οποίο τόσο η ζωή όσο και ο θάνατος δεν χάνουν τη γεύση τους. Ο υπερρεαλιστικός του τόνος φέρνει το μεγάλο μήνυμα της ζωής «ζήσε την χαρά τού πνεύματος και τη σοφία των αισθήσεων, ζήσε κείνο πού είναι μέσα στην φαντασία σου». Το έργο τού Αρτέμη  καθαίρει και ενοποιεί τον ελληνικό λόγο στην πλαστικότητα μιας τέλειας εναρμόνισης ήχων, χρωμάτων και φωτός. Μοιάζει να γίνεται εκφραστής των απόψεων τού Δίωνος, αποδεχόμενος την άνωθεν εντολή. Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε, είπε. Ταυτισμένος με τα «πάθη» τού  λαού του δέχεται την κλήση τού πνεύματος, που υποβάλλει σε έντονη δοκιμασία την συνείδηση του, ως υπεύθυνου και ταγμένου να μιλήσει για λογαριασμό αυτού τού βασανισμένου λαού. Πιστεύω ότι η εναγώνια προσπάθεια της φυλής μας να επιβιώσει, σαν έκφραση πολιτιστικής δημιουργίας, δικαιώνεται με το έργο τού Α. Αρτέμη, γιατί μας  δίνει το εσωτερικό ρίγος της λυρικής, της συναισθηματικής δομής τού λαού μας. Ο Α. Αρτέμης μετουσιώνει την προγονική κραυγή σε εντολή δημιουργίας, που απέχει, ωστόσο, μιας έντονης χοϊκής σύστασης και  φυλετικής υπεροψίας. Πλάθει τον κόσμο της ποίησης του με πηλό κι Ουρανοσύνη. Αναμειγνύει έτσι δύο στοιχεία το ανθρώπινο και το θείο. Ο Α. Αρτέμης αντλεί λέξεις από ένα μεγάλο σύνολο της ελληνικής γλωσσικής τυπολογίας, υφαίνοντας ένα λόγο ερωτικό και δραματικό, πού κατανέμει ισόποσα την ενέργειά του σε όλο το ποιητικό σύμπαν, παρά το γεγονός ότι η μορφή των ποιημάτων είναι πολυποίκιλη. Μεικτές καταγραφές πεζής μορφής και ελεύθερου, στίχοι που αναπτύσσουν το αίσθημα μέσα από ευάριθμα και πολυάριθμα φωνητικά πυκνώματα. Ένα σώμα με εύτακτη συστοιχία, οργανωμένο με μια αρχιτεκτονική πού δεν έχει ρήγματα και εκζητήσεις, κάνοντας το λόγο και τις εικόνες των λέξεων να κινούνται και να αναπνέουν. Στο πλαίσιο αυτό η συλλογή δηλώνει επίσης την ευθύνη, αλλά και την ηθική στάση  τού δημιουργού απέναντι στον κόσμο και το δημιούργημα, σφραγίζοντας έτσι ένα διαρκές παρόν και ένα διαρκές  μουσικοποιητικό μέλλον.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΡΟΥΛΑΣ

Ψυχίατρος

6-12-2014

 

H δισκογραφική εργασία με τον τίτλο:"Στο Άπειρο Έναστρο των Φεγγαριών".

Πρόκειται γιά ένα άλμπουμ, όπου καταπάτησε τη λογική της πραγματικότητας, ανακάτεψε τα σήματα και τα χρώματα, μετατόπισε τα βάρη και τούς όγκους τού φυσικού κοσμου, εξάρθρωσε τούς ήχους και προσπάθησε να ξαναπλάσει μέσα από το χάος την καινούργια ποιητική γλώσσα. Την ιδιόρρυθμη μα και τη συχνά υποβλητική γλώσσα που μάς μιλά για την ιστορία ή καλύτερα γιά τον εσωτερικό μύθο.Το πνεύμα τού ποιητή ζητεί "Σηματωρό και Κήρυκα", για να κατευθυνθεί πρός το φώς, για να εκφράσει(σαν Κηρυκας) το ανέκφραστο. Κι εδώ, στο σημείο τούτο, εισβάλλει στην ποίηση το σύμβολο, που εκτινάσσεται από το ασύνειδο πεδίο τής ψυχής, απο τον κόσμο τής φαντασίας, απο την οραματική δύναμη τού δημιουργού, την προφητική έλλαμψη που τού παραχωρείται, και ζητεί με σημεία και τέρατα υπερρεαλιστικής γραφής να υποδηλώσει το νόημα τού ποιητικού λόγου. Ωστόσο, η συμβολική εικόνα τού φεγγαριού αποκαλύπτεται στόν Αρτέμη με όλο το βάρος τής ευθύνης στην αποστολή του ώς ποιητή-δημιουργού. Βαθύτατα λυρικός ο ποιητής, δεν κινείται "στόν υψηλό κύκλο τών ιδεών" για να ξεδιαλύνει το μέγα πρόβλημα τής ζωής και τού θανάτου, αλλά συμπάσχει με όλες του τίς δυνάμείς μπροστά στίς μελλοντικές συνέπειες, χωρίς ωστόσο να ζητεί "μιάν απόκριση μέσα από προσχεδιασμένες έννοιες τού λογικού". Ωστόσο, εδώ στη γή τών κοπετών και τών θρήνων, η αγωνία τών πνευματικών ανθρώπων συνεχίζεται. Η κραυγή τού Αρτέμη-κραυγή αλήθειας και αγάπης για τον κόσμο το μικρό, τόν μέγα- ακούγεται τραγική, καθώς ο ποιητής αντικρύζει τήν παχυλή αδράνεια τών ανθρώπων."Γιοί τών ανθρώπων τί νά πώ; Τα φριχτά σηκώνει η γής κι η ψυχή τά φριχτότερα!". Κ.Γ

 

Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ:

«ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΕΝΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΦΕΓΓΑΡΙΩΝ»

(Γράφει ο Ευγένιος Χόρν)

Μια σπάνια εργασία συνθετική μας προκύπτει για τους εραστές της μουσικοποιητικής τέχνης από τον Κύπριο μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη.

Δέκατος έκτος δίσκος ψηφιακός σε παραγωγή του συνθέτη ,με ερμηνευτή ενορχηστρωτή και ποιητή τον ίδιο, θέτει βαρυτικά σε τροχιά ένα είδος μουσικής έμπνευσης με ένα εκπληκτικό πρωτότυπο τρόπο… «σαν ερωτική παράκληση-πρόκληση» των Φεγγαριών της ζωής του…

Αυτό όμως που είναι ορατό σαν επινόηση κι υλοποίησης του όλου έργου είναι ότι τελικά υφαίνει αρμονικά συνθετικά ένα ιστό «Στο Άπειρο Έναστρο των Φεγγαριών». (Ωραίος τίτλος…).

Σίγουρα αν δεν υπήρχε η Σελήνη οι νύχτες μας θα ήταν πολύ πιο σκοτεινές. Αυτό- θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος- είναι μεν δυσάρεστο αλλά σίγουρα δεν αποτελεί και τη συντέλεια του κόσμου, θα είχαμε βρει κάποιον τρόπο για να προσαρμοστούμε σε αυτή την πραγματικότητα. Ναι σίγουρα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπήρχαμε, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ίσχυε χωρίς το φως του φεγγαριού.Αυτή η νυχτερινή όραση του συνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Αρτέμη ,που έχει την ικανότητα ως «αισθαντικός» να διαστέλλεται περισσότερο μέσα μας ακούγοντας τον, έτσι καθώς αφήνει να περάσει μεγαλύτερη ποσότητα φωτός.Ενώ ο «αμφιβληστροειδής» της ποιητικής του ενισχύεται καθώς η φωνή του με την παραγωγή της ροδοψίνης εμπλέκεται στην παραγωγή φωτοευαίσθητων κυττάρων που «βλέπουν» στο αμυδρό φως, μια άλλη προοπτική στο μουσικοποιητικό στερέωμα της ερμηνευτικής και συνθετικής δραστηριότητας. Άλλωστε χωρίς το σεληνόφως κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα υπήρχαμε σήμερα. Και οπωσδήποτε θα είχαμε χειρότερη όραση. Ο συνθέτης λοιπόν βρήκε τον τρόπο βρήκε αυτόν τον τρόπο και δείχνει ότι πιθανότατα δεν ήταν και τόσο εύκολος ο δρόμος.Προφανώς συνοδεύτηκε από “χαοτική”, βίαιη ανακατάταξη των πλανητικών μουσικών τροχιών του. Αυτό ακριβώς προκαλεί και την έκπληξη του όλου δίσκου με την αποσταθεροποίηση μεγάλου μέρους των αστεροειδών και των κομητών(μέσα μας ίσως..) και τον σφοδρό βομβαρδισμό Σελήνης και του εσωτερικού μας ηλιακού συστήματος(σαν αντικαθρέφτισμα ίσως).

Υπάρχει μια γενική αρμονία στο όλο άκουσμα της εργασίας αυτής.Η μουσική ως«γλώσσα της ψυχής» είναι άχρονη και άπειρη, όπως η ίδια η φύση του σύμπαντος και του χρόνου. Οι ήχοι αποτελούν το μέσο, τη γλώσσα μέσω της οποίας εκφράζεται μία μουσική ιδέα και αποτελούν την προσωπικότητα της μουσικής. Αλλά πώς όμως να καταλάβει κανείς αυτήν τη μεταφυσική όψη της, χωρίς να έχει γνωρίσει την υλική της έκφραση και υπόσταση;

Το μεγαλείο της μουσικής του Ανδρέα Α.Αρτέμη βρίσκεται πίσω και πέρα από τους ήχους, στη Σιωπή. Μόνο αυτός που έχει μάθει την τέχνη της Σιωπής μπορεί ν’ αφουγκραστεί τους ψιθύρους του αόρατου κόσμου και ν’ ακούσει τον άηχο ήχο, τη Φωνή της Σιγής.

Ο Δάσκαλος της Σιωπής, και σύμφωνα με τον αρχαίο Πυθαγόρα, είχε φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο «ευαισθησίας», ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη συμφωνία του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών. Για τον Πυθαγόρα και τους μαθητές του, η αρμονία ξεκινά μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, στην ψυχή του. Η τέχνη λοιπόν του Δασκάλου ως μουσικού συνέβαλε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ο Ανδρέας Α. Αρτέμης συλλέγει στην συνθετική ποιητική κι ερμηνευτική Τέχνη του, τα καλύτερα στοιχεία από τις παραδόσεις και τους κλασικούς, συνδυάζοντάς τα με τα σύγχρονα. Μία Τέχνη με μεταφυσικό μήνυμα και ταυτόχρονα με μια ομορφιά ικανή να μαλακώσει και τις πιο σκληρές καρδιές.

Κατέχει σαφώς τα σκήπτρα της αληθινής ομορφιάς, έτσι ίσως την αισθάνεται κανείς με την ψυχή πριν την καταλάβει με το μυαλό…

Όποιος καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει τα μαθηματικά της αρμονίας δεν μπορεί να μην καταπιασθεί και με την μουσική, η οποία και υπήρξε η πρώτη από τις ιερές τέχνες, που εντύπωσε στην δομή της τους παγκόσμιους αριθμητικούς λόγους της αρμονίας.

Με τη νέα αυτή εργασία του Ανδρέα Αρτέμη ανοίγονται αναμφισβήτητα δίαυλοι αναζήτησης, ατραποί άλλοι στενοί και απόκρημνοι (για τους λίγους),άλλοι περισσότερο βατοί (για τους πολλούς) με σκοπό την προσπάθεια προσέγγισης της πολυπλοκότητας που μας περιβάλλει, θέλοντας ίσως να είναι ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς, εκλεκτούς της μουσικοποιητικής τέχνης.

Ευγένιος Χόρν

22 Ιανουαρίου 2015

Ο δοκιμιογράφος ,ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας δικηγόρος Δημήτρης Καραμβάλης μιλά για τον συνθέτη και λογοτέχνη Ανδρέα Α. Αρτέμη στο βίντεο που ακολουθεί...

Η βιντεοσκόπηση έγινε στην Αθήνα τον τον Μάϊο 2015 στη μουσική σκηνή του Cabaret Voltaire, σε ειδικό αφιέρωμα για τον συνθέτη ,με οργανωτή το "Καλλιτεχνικό Καφενείο"  Μ.Γραμματικάκη -Δ. Σαμαρτζή.

            https://www.youtube.com/watch?v=8mu0BLGN5ks

   

 

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 
ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ κι ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ  ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ

Γράφει ο Εθνομουσικολόγος Ευγένιος  Χόρν 

Ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Α.Αρτέμης  μπήκε στη δισκογραφία το 2000.Είχαν προηγηθεί μέχρι τότε, εικοσιπέντε παραγωγικά χρόνια συγκομιδής υπηρετώντας και παρουσιάζοντας μελοποιημένη ποίηση,στην Αθήνα αλλά και στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο.

Το 1990 ταξίδεψε στη Β.Κορέα ... κι αμέσως μετά Ουγγαρία,Ιταλία,Γερμανία, μελετώντας πάντα μουσική κι ερμηνεία.Μελοποιεί  ποιήματα που ίδιος πάντα αυστηρά επιλέγει. Μέχρι σήμερα απαριθμεί ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους προβάλλοντας δικές του συνθετικές εργασίες,μέσα από παραστάσεις αλλά δεν διστάζει να ερμηνεύσει κι έργα άλλων αξιόλογων συνθετών. Μαθήτευσε κοντά σε  εμπνευσμένους δασκάλους , όπως ο Λαρνακέας  μουσικός και συνθέτης Γιώργος Πυλιώτης (και σε άλλους κύπριους μουσικούς της δεκαετίας του 1970).Η εξαίρετη πριμαντόνα της Λυρικής σκηνής και σπουδαία δασκάλα φωνητικής Γιολάντα Ντι Τάσσο, (που του έδωσε την καθοριστική πλεύση στην ερμηνεία) και που έγινε αφορμή  βέβαια να γνωρίσει ο ίδιος μια άλλη μεγάλη μορφή της έντεχνης ελληνικής μουσικής, τον Μάνο Χατζιδάκι. Κι αργότερα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους από το χώρο του πνεύματος και της Τέχνης.Με τους περισσότερους ποιητές που μελοποίησε γνωρίστηκε στις δεκαετίες 1980 και 1990. Μελοποίησε έργα πολλών δημιουργών Ελλήνων και ξένων.Το έργο του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα συνθετικής και ποιητικής δραστηριότητας, ξεκινώντας από την Σαπφώ μέχρι και τους Μεσοπολεμικούς ποιητές του 1930, ενώ μετά θα συνδέσει τους ποιητές του 1950 με τους δημιουργούς της αμφισβήτησης 1970, μελοποιώντας και μη ομοιοκαταληκτικά ποιήματα, δικά του.

Η  ενασχόληση του με την μελοποιημένη ποίηση είναι συνδεδεμένη με τη φόρμα των φωνητικών ερμηνευτικών δυνατοτήτων του, που προσφέρονται λόγω ηχοχρώματος της ίδιας της φωνής του. Επεξηγηματικά να πούμε ότι σε όλο το φάσμα της συνθετικής δραστηριότητας του Ανδρέα  Αρτέμη, κυριαρχεί  η ερμηνεία της ποίησης μαζί με τη μουσική της. Το 2000 με την επιστροφή του στην Κύπρο, δημιούργησε τη δική του προσωπική "Ερμηνευτική  Σχολή"διδάσκοντας Αγωγή του Λόγου και Τραγούδι,δίνοντας παράλληλα και ευκαιρίες σε αρκετούς ταλαντούχους νέους και μη να επιδείξουν τις φωνητικές τους δυνατότητες. Ο μουσικοσυνθέτης Α. Αρτέμης δημιουργεί  "Μυστικούς Μονολόγους ψυχής" με ηλεκτρονικούς ήχους.Αυτό βέβαια δεν τον εμποδίζει  να προσθέτει και φυσικά (κλασικά) όργανα συνοδευτικού χαρακτήρα. Σε όλο το φάσμα της δραστηριότητας του,σε παραστάσεις που ο ίδιος σκηνοθετεί κι ενίοτε τις δισκογραφεί σε cd's, (σε δικές του παραγωγές),συνεργάζεται με σπουδαίους κύπριους δασκάλους μουσικής.

Αν εξετάσει κάποιος σε βάθος το σύστημα μουσικής σύνθεσης  που ακολουθεί θα διαπιστώσει ότι οι ήχοι που επιλέγει, έχουν άλλες οπτικοακουστικές παραμέτρους, σε χώρους που ο ανθρώπινος νους δύσκολα κάποτε μπορεί να εννοήσει…

Υπάρχει  η Τέχνη στο άκουσμα της μουσικής του.Ο προικισμένος ακροατής είναι ασφαλώς ο αποδέκτης! Απορροφά ακούει..όχι μόνο με το αυτί...Κρατάει ίσως ο δημιουργός όλων αυτών, την αρμονία της Πύλης τ’ Ουρανού...Γνωρίζει το οριακό σημείο που το φυσικό σώμα συναντά τη γη και επιτρέπει στην ενέργεια να εισέλθει εντός του σώματος!

Eναι οι ήχοι του δημιουργού Αρτέμη συνεχόμενοι κυματισμοί προς τα μέσα, πηγή δημιουργίας και ανάπτυξης. Μάλλον έτσι, καθώς  εναλλάσσονται οι παλμοί,με καθαρή ενέργεια ζωής,στη δίνη  μιας άλλης "μουσικής πρότασης".

E.X

            

        ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ: 
«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη»
Νυχτερινοί Μονόλογοι β’
Κυκλοφόρησε η 18η στη σειρά, νέα δισκογραφική εργασία του μουσικοσυνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Α. Αρτέμη, με τον τίτλο:
«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη», (Νυχτερινοί Μονόλογοι β’)
Πρόκειται για μελοποίηση είκοσι ποιημάτων μεσοπολεμικών (1930), Ελλαδιτών και Κυπρίων δημιουργών: Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Μυρτιώτισσας, Θεοδόση Πιερίδη, Κώστα Ουράνη,Μάνου Κράλη, Νίκου Σημηριώτη, Τεύκρου Ανθία ,Γαλάτειας Καζαντζάκη, Χριστόδουλου Γαλατόπουλου, Μαρίας Αγγελάκη, Βίκυς Ιατρίδου Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Σκαρίμπα, και Μενέλαου Λουντέμη.
Η εργασία αυτή είναι η συνέχεια μελοποίησης μεσοπολεμικών ποιητών (μετά την έκδοση «Νυχτερινοί Μονόλογοι»(2001) ,«Fontana Amorosa»(2002), «Ο Ερωτευμένος της Ρ’ηγαινας που’ ναι στο Κάστρο»…(2003)που ο Ανδρέας Α. Αρτέμης παρουσίασε σε ψηφιακούς δίσκους αλλά και σε παραστάσεις του τα τελευταία τριάντα χρόνια, σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους στην Ελλάδα και Κύπρο.
Ο Συνθέτης ξεδιπλώνει όλο το ερωτικό πάθος με τη δύναμη των πλήκτρων και με τη φωνή του, με σεβασμό στον ποιητικό λόγο «μεσοπολεμικών», γνωστών δημιουργών του 1930. Είναι η εργασία του συνθέτη Αρτέμη που συγκεντρώνει όλα τα συναισθήματα. Αυτή η λυρική τραγικότητα της ερμηνευτικής του ίδιου του συνθέτη μου θυμίζει τη ρήση του Richard Stoneman ( στο έργο του «αναζητώντας την κλασσική Ελλάδα»),που είχε πει το εξής και ταιριάζει απόλυτα με αυτή την εργασία του Ανδρέα Αρτέμη: «Πρέπει να ατενίζουμε το φως και συνάμα να ψάχνουμε στο σκοτάδι.Να θαυμάζουμε ό,τι απόμεινε και να αναζητούμε ό,τι χάθηκε..».
Ίσως να είναι η ώρα να ξαναθυμηθούμε και τις πλατωνικές θεωρήσεις:
«Η Τέχνη γίνεται παιδαγωγός των λαών όταν η ίδια είναι αποτέλεσμα πνευματικού πολιτισμού. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ένας ενσυνείδητος πολιτισμός, για να υπάρξει και η παιδαγωγική σημασία της Τέχνης. Η πνευματική ζωή, στην οποία υπάγεται η τέχνη και της οποίας αυτή είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία, ισοδυναμεί με μια ανοδική κίνηση προς τα εμπρός. Είναι η ίδια η κίνηση της γνώσης. Από τις τέχνες των προγόνων, αυτή που απαιτεί τις λιγότερες προϋποθέσεις είναι η ποίηση» που τόσοι και τόσοι την έχουν ταλαιπωρήσει μελοποιώντας την! Βέβαια μια λέξη χαρακτηρίζει τον συνθέτη Αρτέμη:«Μουσικολογιώτατο»…. αφού με όλα αυτά τα στοιχεία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία, τη σκέψη και τη μοναδικότητα περασμένων κοινωνιών του ποιητικού λόγου και να εμπλουτίσουμε τη γνώση μας για τον χώρο, τον χρόνο και τον πολιτισμό. Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας.
O Will Durant στην Ιστορία του Παγκόσμιου Πολιτισμού είχε πει αυτό που συνάδει απόλυτα με τον τρόπο που επενδύει μουσικά κι ερμηνευτικά ο Ανδρέας Α. Αρτέμης, αλλά και για τον τρόπο που μουσικά συμπεριφέρεται: «Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας»
Κ.Π

 

 

 

 

ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ 
Ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος Αντρέας Αρτέμης, συμπληρώνει φέτος 15 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, και αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω μερικά λόγια για αυτό τον ξεχωριστό ερμηνευτή και συνθέτη, ο οποίος παρά τη σημαντική μουσική του κατάθεση, διατηρεί ένα πολύ χαμηλό profile, και επιμένει να δημιουργεί μακριά από εμπορικές ή άλλες σκοπιμότητες. Με τον Αντρέα Αρτέμη γνωριστήκαμε στην Αθήνα κατά την διάρκεια των σπουδών μας, και είχαμε μια πολύ παραγωγική συνεργασία για πολλά χρόνια, μέσα από δεκάδες συναυλίες για την Κύπρο. Το ξεχωριστό μέταλλο της φωνής του και ο μοναδικός τρόπος έκφρασης ταίριαζαν απόλυτα στις αναζητήσεις μου, όσον αφορά στην εξεύρεση ενός ερμηνευτή για μια σειρά τραγουδιών μου. Παράλληλα ο Αντρέας Αρτέμης εξελίσσεται και ως ένας σπουδαίος συνθέτης, με καθαρά δικό του συνθετικό στυλ, και έκτοτε υπηρετεί με συνέπεια αυτή τη δική του σχολή σύνθεσης. Απαριθμεί εδώ και τριάντα χρόνια ένα σημαντικό αριθμό μουσικοποιητικών παραστάσεων σε Ελλάδα, Κύπρο και εξωτερικό, με δικές του συνθέσεις. Από το 2000 μέχρι το 2016 εκδίδει 18 ανεξάρτητες παραγωγές με ψηφιακούς δίσκους, (αναλογικά αριθμός ρεκόρ), μελοποιώντας Αρχαίους ποιητές, Μεσοπολεμικούς δημιουργούς (όπως: Μυρτιώτισσα, Λαπαθιώτη, Ουράνη, Πολυδούρη, Καρυωτάκη και πολλούς άλλους) καθώς επίσης κι ένα μεγάλο αριθμό έργων σύγχρονων γνωστών Ελλήνων και ξένων ποιητών. Στην πολύχρονη διαδρομή του στη σύνθεση και την ερμηνεία έχει υπηρετήσει την μελοποιημένη ποίηση όσο κανείς άλλος στην πατρίδα μας. Φέτος συμπληρώνει δεκαπέντε χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, σε δικές του παραγωγές με δεκαοκτώ ψηφιακούς δίσκους. Με τον Αντρέα Αρτέμη μας συνδέει μια τριαντάχρονη αδελφική φιλία και συνεργασία από τις πρώτες συνθετικές μου εργασίες, συμμετείχε δε ερμηνευτικά στους δίσκους μου «Αγάπη Νικητής» και «Δεν μοιράζεται η Πατρίδα». O Ανδρέας Αρτέμης ανήκει στη μεταπολεμική γενιά του 1974 ως ποιητής. Έχει εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές σχεδόν όλες στην Αθήνα, καθώς επίσης και μουσικοποιητικά έργα, που σχεδόν κάθε χρόνο τα παρουσιάζει με συνεργάτες του εντός κι εκτός Κύπρου. Θέλω να ευχηθώ στον αγαπητό Αντρέα Αρτέμη καλή υγεία και δημιουργικές εμπνεύσεις και να συνεχίσει να κρατάει τον πήχη της ποιοτικής δημιουργίας όπως πάντα ψηλά.
ΑΔΑΜΟΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ
Μουσικοσυνθέτης

(2016)

 

       ΑΝΔΡΕΑΣ  Α. ΑΡΤΕΜΗΣ

       ΤΡΙΑΝΤΑ  ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΘΕΤΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

       Παρουσίαση : Μαίρη Γκιώνη στον «Παλμό» των Αθηνών.

«Τη μουσική τη βιώνω σαν ένα ταξίδι στο άγνωστο,όπου απίστευτα πράγματα γεννιούνται…Το έργο  της  γραφής,η μουσική κλίμακα των συναισθημάτων που λυγίζει την ιδέα, η γλώσσα που αλλάζει τον τόνο του αισθήματος και η αιώνια μουσική, αυτή η γλώσσα των ονείρων, αυτή η πεισματάρικη ανάκριση να παίρνει μορφή και να μεταπλάθει το ανεπίκαιρο σε αιώνιο, εισχωρώντας μέσα στη σκέψη μας, μα προπάντων στη σιωπή της. Άλλωστε μια μουσική σύνθεση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τέχνη να συλλάβει κανείς έντονα και να καθορίσει εκείνο που δέχτηκε η ψυχή του με ασυνείδητη έκταση». A.A.A Ο Ανδρέας Αρτέμης γεννήθηκε σε Μεσογειακή χώρα θαλασσινή, στη Πάφο της Κύπρου, σε ένα ευλογημένο τόπο, που οι μυθοπλάστες της αρχαιότητας τοποθετούν το Δωδεκάθεο  σε όλες τις μεριές αυτού του φωτεινού τόπου ,που πολλοί κατακτητές το καταπατούν ,αφήνοντας τα σημάδια του ο καθένας, σε όλες τις μορφές των τεχνών! Η οικογένεια του αγαπά τη μουσική  και στα πρώτα του βήματα ακούει καντάδες ,παλιά τραγούδια ανακαλύπτει τη κλασσική μουσική από δίσκους του πατέρα του, η μητέρα του τον νανουρίζει με  εκπληκτική φωνή της  με τραγούδια του Θεοδωράκη και ότι άλλο ελληνικό υπάρχει στην ανατολή της δεκαετίας του  1960,σε μια πατρίδα που μόλις στέκεται στα πόδια της , στα πρώτα χρόνια της «Ανεξαρτησίας» της.  Αργότερα στην εφηβεία του, το 1974 ακούγοντας τη φωνή της Κύπρου, παρατηρώντας από κοντά το αυτονόητο δίκιο της παντοτινής υπόστασής της, που δεν μπορεί να καταργήσει κανείς πρόσκαιρος Αττίλας, καταλαβαίνει κανείς τη ζωή. Μαθαίνει τι είναι έρωτας και πόνος, πόλεμος, αγώνας και βάσανο, απαντοχή και ελπίδα, θάλασσα και γη, γλώσσα και ιστορία, μνήμη και ανάγκη. Αντιλαμβάνεται πως αυτός ο εξ υπαρχής τόπος είναι βαθύ θεμέλιο της ανθρώπινης οντότητας και συμμερίζεται πλέον αμέριστα τον ποιητή: «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων. Νήσός τις εστί». Ένα νησί όπου η στενότητα του χώρου καταργείται από τον αρίφνητο πλούτο της ύπαρξής του. Εμπνέεται μαθητής στη Λάρνακα γράφει τα πρώτα του ποιήματα και τραγούδια που εκδίδονται σε μαθητικά περιοδικά της εποχής, αλλά ακούγονται  και σε ραδιοφωνικές νεανικές  εκπομπές του ΡΙΚ, αλλά και σε διάφορες παραστάσεις μαθητικές και άλλες. Μετά τη στρατιωτική του θητεία  η Αθήνα είναι ο χώρος που θα ζήσει 12 δημιουργικά χρόνια. Φοίτησε στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα μουσικής ορθοφωνίας και κλασσικού τραγουδιού επιλέγοντας για δασκάλα του την Γιολάντα Ντι Τάσσο σολίστ τραγουδιού και καθηγητρια στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Σε ένα διαφορετικό χωροχρόνο…αντλεί και μεταφέρει μέσα στις μουσικές και ποιητικές του εμπνεύσεις τους απόηχους φωνών, μεγάλων δημιουργών ποιητών, μουσικών, ερμηνευτών. Η μαθητεία του στο μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι ,το σύντομο πέρασμα του από της «μπουάτ» της πλάκας, της Αθήνας και της Κύπρου πριν και μετά, όλα αυτά καθώς και η εμπλοκή του στα λογοτεχνικά πεπραγμένα της Αθήνας, Εταιρείες λογοτεχνικές και περιοδικά , του δίνουν μια ανατρεπτικού τύπου υφή στο όλο του ποιητικό και μουσικό έργο. Η τέχνη της μυθοπλασίας συχνά υμνεί τον έρωτα, μόνο που ο εθισμός οδηγεί τους μυθοπλάστες στην πραγμάτευση πιο αποκλινουσών περιπτώσεων, γιατί μόνο αυτές μπορούν να μας πείσουν για την ένταση των αισθημάτων. Υμνεί λοιπόν μέχρι και σήμερα τη ποίηση με τη μουσική  του τα λόγια σπουδαίων ποιητών δημιουργώντας μετά από χρόνια μια προσωπική ερμηνευτική σχολή τραγουδιού στη Πάφο της Κύπρου όπου σήμερα ζει. Επίσης εργάστηκε στο ραδιόφωνο “COSMOS FM” κι είχε καθημερινή δική του εκπομπή με άξονα προβολής πάντοτε την ανάδειξη της αυθεντικότητας της Ελληνικής ψυχής της Κύπρου, αλλά προβάλλοντας και το έργο πολλών ποιητών και λογοτεχνών μέχρι σήμερα.  Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 23 ψηφιακούς δίσκους. Κάθε τραγούδι του, χιλιάδες διαφορετικές αναμνήσεις...Ξεχωριστές εικόνες. Το παρελθόν ,το παρόν, το μέλλον για ότι δεν πρέπει να  ξεχαστεί. Ο μύθος και η παράδοση, όμως, αναφέρονται σε πιο ρομαντικές ιστορίες… θέλουν τον Αγαπήνορα με τους Αρκάδες του να ιδρύουν τη Νέα Πάφο μετά τον Τρωικό Πόλεμο, αφού ο Αγαπήνορας έκτισε πρώτα ιερό προς τιμήν της Αφροδίτης στα Κούκλια, την τότε Παλαίπαφο. Εκεί κοντά στην Πάφο κάποτε υπήρχε το φρούριο της Αφροδίτης όπου λατρευόταν το είδωλο της θεάς και από μακρινές χώρες έρχονταν ευγενείς κύριες και δεσποινίδες να το επισκεφθούν...». Η πόλη της Πάφου διατηρεί ακόμα την ιδιαιτερότητά της, τη συνύπαρξη του αρχαίου και του σημερινού σε πλήρη αρμονία. Συνεχίζοντας να αναβιώνει στο μυαλό των ξένων και των ντόπιων σκηνές από το παρελθόν της και να τους δημιουργεί φιλοσοφικές ανησυχίες. «Ό,τι και να συμβαίνει, και την Άνοιξη τα λουλούδια συνεχίζουν να ανταγωνίζονται τα χρώματα των μωσαϊκών, οι παλιές γειτονιές  διατηρούν το ίδιο χρώμα… και ο ταξιδιώτης δένει μια κορδέλα στα κλαδιά της τρεμιθιάς πάνω από την κατακόμβη των Επτά Κοιμώμενων, με την υπόσχεση να επιτρέψει. Από λογοτεχνικής πλευράς του Ανδρέα Αρτέμη έχουν εκδοθεί  ποιητικά βιβλία τα περισσότερα είναι εκδόσεις τουΑθηναϊκού περιοδικού Γραμμάτων και Τεχνών «Αλεξίσφαιρο»,ενώ τα υπόλοιπα τα εξέδωσε ο ίδιος στη Κύπρο. «Τώρα ο χρόνος κυλάει απαλύνει τα λάθη, μας απομακρύνει από τα γεγονότα που μας στιγμάτισαν και απομυθοποιεί καταστάσεις που μας σημάδεψαν.Ο χρόνος είναι δάσκαλος. Μας διδάσκει και μας παραδειγματίζει. Μας συμβουλεύει και μας αφυπνίζει. Μας καθοδηγεί και μας προειδοποιεί. Μας ωριμάζει και μεστώνει τη σκέψη μας.Ο χρόνος είναι σύμμαχος. Μελλοντικά μας δίνει ώθηση και στοιχειοθετεί μαζί μας.»Αρτέμης και χρόνος πάνε μαζί μεταφράζοντας ή παραφράζοντας την εικόνα!Λένε πώς ο χρόνος είναι ένα ποτάμι που κυλά και σε παρασέρνει μαζί του, χωρίς ποτέ να μπορείς να ανέβεις κόντρα στο ρεύμα του. Για εκείνον όμως το ρεύμα του χρόνου είχε αντίθετη κατεύθυνση…. απάντηση, αρνητική ή καταφατική, δεν πρέπει να δοθεί βιαστικά. Ας αναρωτηθεί ο καθένας τι γνωρίζει για το χρόνο, για τους φυσικούς νόμους που διέπουν τη ροή του, και για τη σχέση του με την ψυχή. Ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά και ένα μεγάλο αίνιγμα. Μήπως τελικά δεν είναι ο χρόνος που κυλά, αλλά οι άνθρωποι που κινούνται μέσα σε αυτόν, όπως ακριβώς κινούνται μέσα στο χώρο; Ο Μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Αρτέμης απαριθμεί ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων  στον Κυπριακό κι  Ελλαδικό χώρο και στο εξωτερικό με δικές του συνθέσεις είτε ερμηνεύοντας άλλων σπουδαίων συνθετών έργα ως Σολίστας ή σε εκδηλώσεις που άλλοτε αφορούσαν την ιδιαίτερη του πατρίδα την Κύπρο ή  δικά του ρεσιτάλ ερμηνείας με στόχο πάντα την ανάδειξη της   ¨Μελοποιημένης ποίησης¨.  Έχει  δώσει μετά την έκδοση των 21 δισκογραφημένων  του εργασιών, Παραστάσεις-Συναυλίες  με ένα εκλεκτό επιτελείο Ερμηνευτών και Μουσικών με τους τίτλους : «Νυχτερινοί  Μονόλογοι», «Fontana Amorosa» «Μυθικό Καλοκαίρι», «SECRETUS MUSICA MUNDUS» , ΅Λόγια της Κύπρου Χάλκινα΅,  «Από τη Σαπφώ στον Καζαντζάκη» «Λόγια του έρωτα και της Θάλασσας», ΅Μνήμη σαν Κύμα΅,΅Ως Κύμβαλον Αλαλάζον΅,΅Φιλία λέγεται η Μουσική,΅Της Θάλασσας και τ’ Ουρανού Αέρινη Ηχώ΅ κ.α Οι παραστάσεις αποτελούνται πάντα από ερμηνευτές μαθητές του και δασκάλους Μουσικούς αλλά και ενίοτε πλαισιώνονται από Ηθοποιού ,δημιουργώντας μια κατανυκτική μυσταγωγία για τους εκλεκτούς της Μουσικοποιητικής τέχνης. Συνεχίζει λοιπόν τις Παραστάσεις  αυτές ,οργανώνοντας  σε πολλά μέρη  του Κόσμου,  με σκοπό την  ανάδειξη της αυθεντικότητας της Ελληνικής Ψυχής της Κύπρου, μέσα από τις Πολυμορφικές εργασίες του. Πολυμορφικές, γιατί συνδυάζουν  την ανάδειξη του Ελληνικού Λόγου μέσα από την ερμηνεία,την απαγγελία και τη μουσική. Παρουσίαση : Μαίρη Γκιώνη στον «Παλμό» των Αθηνών.                                                                                    https://aiolikagrammata.blogspot.com/2018/10/blog-post_58.html?spref=pi&fbclid=IwAR0WTXOV3An_eLsd4qm1mSpXEhIlz1wDJzZp1Mc73_MjTpJhPJRmtwuCcgw ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟΝ ''ΙΑΝΟ'' ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ  ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Γράφει ο Χρήστος Μαυρής: Την Τετάρτη 10.5.2017, παρουσιάσθηκε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του ''ΙΑΝΟΥ'' (επί της Σταδίου) η νέα δισκογραφική δουλειά του Ελληνοκύπριου μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη, πάνω σε ποίηση των γνωστών Ελλήνων ποιητών Μαρίνας και Δημήτρη Καραμβάλη. Ήταν μία βραδιά που περιλάμβανε ομιλίες για τους τιμώμενους, (ποιητές και μουσικοσυνθέτη), με απαγγελίες από τους ίδιους τους ποιητές και στη συνέχεια ζωντανή ερμηνεία όλων των τραγουδιών του δίσκου. Εντύπωση προκάλεσε η αθρόα προσέλευση του κοινού στην εκδήλωση που υπολογίζεται ότι τα άτομα που την παρακολούθησαν ξεπερνούσαν τα 300! Έγινε πραγματικά το αδιαχώρητο. Ήταν εκεί λογοτέχνες (ποιητές και πεζογράφοι), μουσικοί, δημοσιογράφοι, Ακαδημαϊκοί, μέλη του Λυκείου Ελληνίδων, μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και πολλοί άλλοι. Είχα αποδεχθεί την τιμητική  πρόσκληση του φίλου-μου Ανδρέα  Αρτέμη και παρέστηκα στην εκδήλωση (ο μόνος από την Κύπρο) για να πω δύο κουβέντες (σε αυστηρά χρονικά πλαίσια) για τον ίδιο και το έργο-του.  ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ Έχει ειπωθεί, κυρίες και κύριοι-αγαπητοί φίλοι, κατ’ επανάληψη-και καλά ειπώθηκε-πως η πλατειά διάδοση και αναγνώριση της σύγχρονης Ελληνικής ποίησης, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, οφείλει τα μέγιστα στη μουσική.  Για την ακρίβειαν οφείλει χάριτας στους εμπνευσμένους μουσικούς που έσκυψαν με πραγματική αγάπη πάνω στη δουλειά των σύγχρονων Ελλήνων ποιητών όπου, αφού πάντρεψαν την ποίηση αρμονικά με τη μουσική-τους, στη συνέχεια άφησαν το δημιούργημά-τους να παραβγεί με αξιώσεις στα σταυροδρόμια και τις λεωφόρους του παγκόσμιου πολιτισμού. Είναι δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες, τα ονόματα των Ελλήνων ποιητών, μειζόνων ή ελασσόνων, που δέχθηκαν τις ευεργετικές ικανότητες των συνθετών και της μουσικής-τους.  Ενδεικτικά και επιλεκτικά αναφέρω τη μεγάλη βοήθεια που δέχθηκε η ποίηση του Σεφέρη, του Ελύτη και του Ρίτσου από τη μουσική του Θεοδωράκη. Ένας τέτοιος εμπνευσμένος μουσικός είναι και ο Ανδρέας Αρτέμης, τον οποίο τιμούμε απόψε και που θα έχουμε την χαρά σε λίγο να ακούσουμε τις δημιουργίες-του. Ο Ανδρέας Αρτέμης, όπως είναι γνωστό, έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα 19 ψηφιακούς δίσκους, οι οποίοι περιέχουν δική-του μουσική. Μουσική όμως που έχει γραφτεί από αφορμή την ποίηση. Δηλαδή εργάζεται σχεδόν άπάνω σε ποιητικά κείμενα. Υπολογίζω πως έχει μελοποιήσει μέχρι σήμερα ποιήματα 200 ή και περισσότερων ποιητών. Ποιήματα σε παραδοσιακή  μορφή ή σε ελεύθερο στίχο.  Και εδώ, πιστεύω, δικαιωματικά ανήκει στον Ανδρέα Αρτέμη μια πανελλήνια πρωτιά. Η πρωτιά του μουσικοσυνθέτη που έχει μελοποιήσει τους περισσότερους Έλληνες ποιητές.  Αναφέρω κάποια ονόματα: Σαπφώ, Καρυωτάκης, Μυρτιώτισσα, Λαπαθιώτης, Μαρία Πολυδούρη, Ρίτα Μπούμη-Παπά, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Θεοδόσης Πιερίδης, Κώστας Ουράνης, Μάνος Κράλης, Τεύκρος Ανθίας, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Χριστόδουλος Γαλατόπουλος, Γιάννης Σκαρίμπας, Μενέλαος Λουντέμης, Νίκος Καζαντζάκης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης κ.ά.. Από τη συνεργασία που είχα μαζί-του τα τελευταία χρόνια διαπίστωσα με έκπληξη πως είναι ένας άνθρωπος που αναπνέει και ζει για τη μουσική. Ειλικρινά, είναι σκυμμένος πάνω από το πιάνο-του από το πρωί μέχρι το βράδυ.  Δηλαδή, θέλω να επισημάνω πως τον Ανδρέα Αρτέμη ως δημιουργό τον διέπουν δυο βασικές αρχές, οι οποίες είναι το πάθος και η αγάπη. Πάθος για τη μουσική και αγάπη για τους ποιητές.  Είναι σίγουρα προικισμένος και χαρισματικός μουσικοσυνθέτης, πιστοποιημένος με την κόκκινη σφραγίδα της Θείας Δωρεάς. Και αυτό γιατί η μουσική-του, αλλά και η φωνή-του, έρχονται από τα βάθη του μυστηρίου, της αγάπης και της ιστορίας. Υπό αυτή την έννοια έχει κατορθώσει να δημιουργήσει γνήσια μουσικά έργα, μέσα στα οποία είναι αποτυπωμένος ο ελληνικός ουρανός, η ελληνική θάλασσα και ο ελληνικός πολιτισμός. Γενικά το ελληνικό φως. Είναι μουσικά έργα που αιφνιδιάζουν και καταπλήσσουν τους ακροατές-τους για την υψηλή ποιότητα της τέχνης που περιέχουν. Με άλλα λόγια, η μουσική-του γαληνεύει και ανορθώνει τις γονατισμένες ψυχές-μας που αντιπαλεύουν καθημερινά και αδιάκοπα μέσα σ’ ένα άγρια τρικυμισμένο κόσμο.  Είναι μουσική που μπορεί να μας οδηγήσει από το πυκνό σκοτάδι στο άπλετο φως, από την πίκρα και την απογοήτευση στην χαρά και την αισιοδοξία. Προσωπικά, υποκλίνομαι στο μεγάλο ταλέντο-του, την ανεξάντλητη όρεξή-του για δημιουργία και τη σεμνότητά-του. Ενώπιον-σας σήμερα δηλώνω με εντιμότητα πως είμαι υπερήφανος που τον έχω φίλο-μου. Χρήστος Μαυρής Δημοσιογράφος, ποιητής ,μελετητής

                                                  ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ -ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ

                                                                            

Στιγμές αξέχαστες στη Νήσο Σαλαμίνα με τον τότε Δήμαρχο .κ.Τζαβαρή και τον συγγραφέα ποιητή Ντίνο Κουμπάτη...απονομή Βραβείων κι αναμνηστικών δώρων....2012 η έκδοση του ψηφιακού δίσκου σε ποίηση Ντίνου Κουμπάτη.

ΠΕΚ 2011 με τον τότε Πρόεδρο της Κυριακής Βουλής κ.Μάριο Κάρογιαν

απονομή τιμητικής διάκρισης  κι εκτίμησης για τον Ύμνο.

ΕΝ.Π.ΑΝ. 2018

                           Μουσικό Κουτί Γκάζι,Αθήνα με τον κ .Γιάννη Γαλάνη Πρόεδρο ΕΝ.Π.ΑΝ.

 

 

 

Είκοσι χρόνια συνεργασίας, διδάσκοντας Φωνητικά στο Κέντρο μουσικής Αγωγής

 

 

«ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ..»

η Ποιητική Ανθολογία του Αντώνη Σαμιωτάκη (Ιανουάριος 2020)

(Ποιητής, Κριτικός Λογοτεχνίας, Διευθυντής & Ιδρυτής του Πειραματικού Μουσείου Λογοτεχνίας, Αντιπρόεδρος συλλόγου «ΛΙΝΟΣ»)

Ο ποιητής και κριτικός Αντώνης Σαμιωτάκης διανθίζει με το λόγο του ποιήματα που τον παρέσυραν στα δικά τους αισθαντικά μονοπάτια.

Ευγενική η κίνηση του εμπνευστή ποιητή Αντώνη Σαμιωτάκη να συνυπάρχω με εκλεκτούς ποιητές στην Ανθολογία του. Τον ευχαριστώ Θερμά.

«Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Α.ΑΡΤΕΜΗΣ ΚΑΙ ΤΑ 20ΧΡΟΝΑ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ 2021-22»

Συνέντευξη με δημοσιογράφο Κική Περικλέους

Ο συνθέτης και λογοτέχνης Ανδρέας Α. Αρτέμης ασχολείται σοβαρά με τη Λόγια μουσική. Απαριθμεί εδώ και τριανταπέντε χρόνια, ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων στον Κυπριακό κι Ελλαδικό χώρο και στο εξωτερικό με δικές του συνθέσεις είτε ερμηνεύοντας άλλων συνθετών έργα ως Σολίστας, σε εκδηλώσεις-ρεσιτάλ ερμηνείας, με στόχο πάντα την ανάδειξη της μελοποιημένης ποίησης. Έχει δώσει μετά την έκδοση 23ων δισκογραφημένων του εργασιών, πολλές εντός κι εκτός Κύπρου, πολυμορφικές παραστάσεις-συναυλίες με συνθέσεις του. Οι παραστάσεις του αποτελούνται από κορυφαίους ερμηνευτές, μουσικούς, ηθοποιούς ενίοτε και χορευτές, δημιουργώντας έτσι μια κατανυκτική μυσταγωγία, για τους εκλεκτούς της μουσικοποιητικής τέχνης, συνδυάζοντας την ανάδειξη του Ελληνικού Λόγου, μέσα από τη μουσική και την ερμηνεία ποιητικών τραγουδιών. Διετέλεσε παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών  και διατηρεί καθημερινή πρωϊνή εκπομπή στο ράδιο Cosmos FM στην Πάφο, για τριάντα χρόνια. Διδάσκει σε ωδείο τραγούδι και Αγωγή του Λόγου. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα μαθητικά του χρόνια. Όλα του τα ποιητικά βιβλία 10 τον αριθμό, έχουν εκδοθεί τα περισσότερα στην Αθήνα. Διετέλεσε μέλος της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων (ΕΠΟΣ), της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά και πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου για 12 χρόνια. Είναι μέλος του Ομίλου λογοτεχνίας και κριτικής.

 

Κ.Π: Διαπιστώνω ότι η λόγω πανδημίας τα δυο τελευταία χρόνια δεν άφησαν περιθώρια ανάλογης προβολής των20χρονων δισκογραφικών σου δραστηριοτήτων. Μας είχες συνηθίσει πριν την πανδημία, με παραστάσεις κι εμφανίσεις εντός κι εκτός Κύπρου.

 

Α.Α.: Ευχαριστώ θερμά Κική για την πολύ καλή διάθεση σου να συνομιλήσουμε για τα φετινά 20χρονα δισκογραφικά μου. Είκοσι τρείς δίσκοι (cd’s) μέσα σε είκοσι χρόνια , μια επίπονη και πολυέξοδη δραστηριότητα, ιδιαιτέρως όταν είναι ανεξάρτητες και προσωπικές οι παραγωγές των δίσκων. Η πανδημία και τα παρελκόμενα της, διέκοψε όλες τις δραστηριότητες μου. Ελπίζοντας σε καλύτερες ημέρες και συνθήκες, προετοιμάζομαι τώρα για το φετινό χειμώνα, με πρόβες, αφού όπως ξέρεις πλαισιώνομαι από ωραίες κυρίως γυναικείες φωνές, που μαθητεύουν κοντά μου. Έχουμε προτάσεις για εμφανίσεις κι εκτός Κύπρου. Αυτό γινότανε για χρόνια και στην προ πανδημίας εποχή. Ας ελπίσουμε ότι με τον νέο χρόνο όλα θα πάνε καλύτερα! Οι ιστορίες των ηχογραφήσεων και των ψηφιακών δίσκων μου αποτελούν πάντα μια δοκιμασία χωρίς προσωπική εμπορική ουσιαστικά σημασία… ήμουν πάντα (και λόγω απόστασης ή ιδιοσυγκρασίας, έξω από κυκλώματα και κλίκες, εξ ου και όλη μου η δισκογραφική δραστηριότητα ήταν κι είναι ανεξάρτητη, με όλα τα τιμήματα).

Ωστόσο δηλώνω πάντα ότι αισθάνομαι πλήρης αφού στην τριαντάχρονη ερμηνευτική –συνθετική μου πορεία αισθάνομαι πλήρης ,υπό την έννοια του να ζω χωρίς συμπλέγματα και αριβιστικές διαδικασίες του εύκολου κι εύπεπτου.

Η αποδοχή των συνθέσεων μου αποτελεί τη μεγαλύτερη χαρά κι ικανοποίηση και κυρίως όταν πηγαίνουμε εκτός Κύπρου και προβάλλουμε μέσα από ανάλογες θεματολογίες, την Κύπρο και τους ποιητές της.

 

Κ.Π: Είσαι ο βασικός ερμηνευτής των συνθέσεων σου ωστόσο έχεις δημιουργήσει και μια «σχολή» (είδους) τραγουδιού συνεργάστηκες παράλληλα με Ελλαδίτες και κύπριους τραγουδιστές .

Α.Α.: Σπούδασα κλασσικό κι ελαφρό τραγούδι έχοντας σπουδαίους δασκάλους. Συνεργάστηκα με άλλους συνθέτες ερμηνεύοντας τραγούδια τους. Αργότερα ταξίδεψα ακούγοντας ήχους και φωνές άλλων λαών. Κάποτε θέλησα να μείνω στο εξωτερικό. Ονειρευόμουν πάντα να έχω μια προοπτική προσωπική, και το κατάφερα νομίζω, διδάσκοντας τα τραγούδια μου σε όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν ένα άλλο είδος τραγουδιού, όπως η δύσκολη μελοποιημένη ποίηση. Σαφώς δεν είναι όλες μου οι συνθέσεις έτσι. Έγραψα και τραγούδια πολύ ωραία που ακούγονται σε ραδιοσταθμούς σε ελληνόφωνα προγράμματα του εξωτερικού Είναι όμως αλήθεια και υπάρχουν σε δίσκους μου, ξεχωριστές που κάποτε επέλεξα, φωνές. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια βλέπω καθαρά, πως μερικές φορές εμπιστεύτηκα ανθρώπους με καλές φωνές, ίσως και γιατί σαν αθεράπευτα ρομαντικός, πίστεψα στο ταλέντο τους… Επίσης σκεφτόμουνα πάντα ότι με αυτό τον τρόπο θα τους δινότανε η ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα από τον κλειστό ορίζοντα τους! Κάποιοι βέβαια το βίωσαν..ή δεν το κατάλαβαν ή δεν το εκτίμησαν, για τον προσωπικό του λόγο ο καθένας… (Ξόδεψα ενέργεια χωρίς κανένα ποτέ αντάλλαγμα..και δε ξέρω ακόμη αν στην ουσία, οι μοναδικοί χαμένοι ήσαν εκείνοι αφού δεν ήξεραν να το εκτιμήσουν ή να το εκμεταλλευτούν).

Σήμερα λοιπόν, συνεχίζω να κινούμαι συνθετικά και σε άλλες (πολλαπλές) κατευθύνσεις. Με ενδιέφεραν πάντα οι ποιητικές ανησυχίες κι ανακαλύψεις νέων φωνών, ποιητών ή στιχουργών, χωρίς να κάνω εύκολες επιλογές. Φέτος αποφασιστικά το λέω… θέτω σε τροχιά συνθετική εργασία με ερωτική ποίηση. ..Κι όπως σου είπα θα με συνοδεύουν φωνές, που λένε πολύ ωραία τα τραγούδια μου. Πολύ σύντομα λοιπόν θα τα μοιραστούμε όλα αυτά για να έχουμε να λέμε ότι κάποτε η ζωή υπήρξε γενναιόδωρη, εμπλουτίζοντας τα έργα μου με σπανίων ηχοχρωμάτων φωνές.

 

Κ.Π: Μίλησε μας για τις σπουδαιότερες συνεργασίες που είχες με μουσικούς.

 

Α.Α.: Οι Μουσικές μου συνθέσεις αποκαλύπτουν πάντα τη «διάθεση διαπλεκόμενων ηχοχρωματικών ηλεκτρονικών εντάσεων, με τη χρήση (όταν χρειάζεται) και κλασσικών μουσικών οργάνων.

Είναι δύσκολο ωστόσο να απομονώσω μουσικές εμπειρίες συνεργασιών 35 χρόνων που συνθέτω και κάνω παραστάσεις. Αν ήταν να ξεχωρίσω όμως από τις συνεργασίες των τελευταίων χρόνων σε Κρήτη κι Αθήνα, σίγουρα θα επέλεγα τον Αντώνη Ξυλούρη Ψαραντώνη και τον μαέστρο κι επίσης συνθέτη Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη που έκανε ενορχηστρώσεις δικών μου τραγουδιών και τα παρουσιάσαμε στην Πάφο και την Αθήνα από το 2015 και μετά. Ξεχωρίζω επίσης και συμπατριώτες μου όπως τον μαέστρο του συνόλου «Αρμονία» Σταύρο Παπαντωνίου που είναι σπουδαίος σολίστας βιολιού, τον συνθέτη Αδάμο Κατσαντώνη που τραγούδησα και δικά του τραγούδια σε δίσκους του, τον συνθέτη Σάββα Σάββα που έπαιξε δικά μου ,τον πιανίστα Χρυσόστομο Οικονόμου που διανύσαμε χρόνια συνεργασίας, κι άλλους που έπαιξαν πολύ ωραία τα τραγούδια μου σε προσωπικές παραστάσεις, κι είναι όλοι συνάδελφοι δάσκαλοι μουσικής.

 

Κ.Π: Πως ακούς σήμερα την εγχώρια Κυπριακή παραγωγή μουσικής και ποίησης;

 

Α.Α.: Γράφονται πολύ ωραία και μορφωμένα τραγούδια από νέους συνθέτες και παλαιότερους βέβαια. Η ανάγκη να κρατήσουμε τις ρίζες μας πολλές φορές οδηγεί κάποιους σε άλλα…. με μουσικές ασυναρτησίες που δεν έχουν καμιά σχέση με τη φυσιογνωμία αυτού που αποκαλώ «Κυπροκεντρικού» τραγουδιού Ίσως χρειάζεται η «ικανότητα» να ξεχωρίζουμε την ανάγκη να «γράφω τραγούδια» με στόχο την εμπορική εκκόλαψη και του «κάνω τέχνη» και δεν πουλάω. Η μεγάλη τέχνη στον τόπο αυτό δεν πουλούσε ποτέ. Οι αιτίες κι αφορμές υπάρχουν πάντα στα ραδιόφωνα ,στις τηλεοράσεις ,σήμερα περισσότερο στο διαδίκτυο. Ο καθένας μπορεί να διαλέγει το τι τον κάνει να αισθάνεται ανάλογα ακούγοντας τη μουσική που του αρέσει. Διτέλεσα παραγωγός ραδιοφώνου τριάντα χρόνια.... ακούω πολλούς νέους δημιουργούς αισιόδοξους κι αυτό είναι πολύ καλό σημάδι για το μέλλον στα εν Κύπρω μουσικά πράγματα.

Σ΄ ότι αφορά την ποίηση, ζούμε σε μια εποχή που ο γενικότερος ρόλος του ποιητή είναι αναγκαίος. Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ την ευαισθησία που είναι προτέρημα (κι όχι ελάττωμα) των απλών «ηρώων» της καθημερινότητας όπως αποκαλώ τους ποιητές μας, που αντέχουν να δημιουργούν σε μια αντιποιητική εποχή με πολλούς από αυτούς να επιμένουν να γράφουν αριστουργήματα.

 

Κ.Π: Εύχομαι καλή πρόοδο και τα δισκογραφικά χρόνια να γίνουν πολλά και δημιουργικά. Ευχαριστώ για την διάθεση σου να συνομιλήσουμε…

 

Α.Α.: Πολλά ευχαριστώ Κική Περικλέους για το ενδιαφέρον σου και τη σπάνια ευγένεια που έχεις σαν δημοσιογράφος να αγκαλιάζεις αναδεικνύοντας τους δημιουργούς και τα έργα τους γενικότερα.

ΤΑ ΔΩΡΑ ΕΝΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΥ!!!

Τα καλά λόγια ,οι έπαινοι μοιάζουν όλα σαν μια πόλη «μαγική» στα σύννεφα που έχει σενάριο της την παραμυθία και το όνειρο.Προφανώς βράδυ αργά εφτασε το «Δώρο»..κι δωρητής μπήκε από την καμινάδα κι εγώ ήμουν σε άλλους γαλαξίες κι αγνάντευα το άπειρον.Ευχαριστώ Θερμά για τις επισημάνσεις.Οι έπαινοι ξέρετε,σε βάζουν σε μεγάλη ανησυχία καθότι δεν μπορείς να κάνεις λάθος κι όλα στριφογυρίζουν συνεχώς χωρίς τελειωμό,για το καλύτερο,το «τελειότερο» κλπ..κλπ!

Ο εθνομουσικολόγος Ε.Χορν που ζει παντού στον πλανήτη λόγω ιδιοσυγκρασίας αλλά και επαγγέλματος ασχολήθηκε αρκετές φορές μαζί μου.Έχει κάνει αναφορές για τους ψηφιακούς μου δίσκους αυτής της εικοσαετίας που συμπλήρωσα ήδη…κι έχει γράψει πολλά «υπερβολικά» επαινετικά, τόσο διθυραμβικά,που η ταπεινότητα μου ή ο «φόβος»με παρακίνησε να τα εξαφανίσω όλα (τα έγραψε κάτω από το βίντεο που εντέχνως έκρυψα....το «Έρως Υγρός») πριν το φως του ήλιου μαυρίσει έστω και μία λέξη του.

Το τελευταίο διάστημα βλέπω στην επαρχιωτική καθημερινότητα μια ανατρεπτική διάθεση της υποτιθέμενης «προόδου» ανάμεσα σε νοοτροπίες τοξικών τρωκτικών .Το έχω άλλωστε βιώσει κι εγώ στην εποχή της πανδημίας και της υστερίας κάποιων που για λόγους δικούς τους και μόνο, ήθελαν να με εξαφανίσουν με τους γνωστούς τρόπους που το χρήμα ξέρει να λανσάρει εντυπώσεις και πολλών άλλων ταχυτήτων ραδιουργίες. Δεν μπορώ όμως να μην παινέψω τη διάθεση αυτού του σπουδαίου και πολυεμπνευσμένου αγαπητού φίλου να ασχοληθεί και πάλι μαζί μου.

Η δημιουργία σε δύσκολες εποχές είναι μια διαδικασία «ανατρεπτική» για την απλή καθημερινότητα όταν κυρίως ανήκεις στην κατηγορία των δημιουργών που έχουν πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Τον ευχαριστώ τον κ.Χορν εκ βάθους, γιατί μπαίνω ..πάλι στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού και μάλλον υπερβολικής αγαπητικότητας….κι εγώ τώρα θέλω (τώρα που το ξανασκέφτηκα) να επιδείξω όλα όσα έγραψε, σαν κάτι πολύτιμο θέλοντας να το δουν και να χαρούν,αποκλειστικά (και κυριολεκτικά) μόνο Φίλοι…

Α.Α.Α

-----------------------------------------------------------

ΑΝΔΡΕΑΣ Α.ΑΡΤΕΜΗΣ (στη σκηνή όταν τον βλέπεις και τον ακούς θαρρείς και βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη. Όταν δε ακούς τις μουσικές εικόνες του, μπορεί και να γίνεις κι αερόστατο).

Ο συνθέτης κι ερμηνευτής σπάνιας ποιητικής φλέβας ,ένθερμος πάντα, πάλλεται ηχοχρωματικά όταν ερμηνεύει ή όταν εναποθέτει τις μουσικές συνθέσεις του στις καρδιές μας. Γνώστης πολύ καλός της μουσικοποιητικής τέχνης,συνενώνει λόγο και ήχο μουσικό όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν Έλληνες έμπειροι εκφραστές της μουσικής και της ποίησης. Η μουσική ήτανε πάντα συνδεδεμένη με το Φιλοσοφικό στοχασμό.

Κι όπως ο αρχαίος Πυθαγόρας το ίδιο κι ο Ανδρέας Αρτέμης ανασυνθέτει (με δονήσεις ουράνιων σωμάτων), συμπαντική μουσική, που αυτή η μουσική αποτελεί κύρια πηγή των ηλεκτρομαγνητικών εντυπώσεων που τροφοδοτούν τις πνευματικοβιολογικές λειτουργίες του ακροατού και κυρίως του θεατή.Ιδιαιτέρως με τον τρόπο που αποδίδει σεβόμενος τον ποιητικό λόγο αλλά και το γενικότερο φιλοσοφικό στοχασμό «περί μουσικής έκφρασης».

Περιμένουμε εκ νέου,την επόμενη εκκίνηση του συνθέτη καθώς η ελληνική άνοιξη των σπουδαίων ηχοχρωμάτων, φτάνει !

«Έρως Υγρός υδρορροή δακρύων» που κυλά μέχρι τη θάλασσα, σαν τον Ορφέα τον μουσικό που ψέλνοντας με την συνοδεία ενός μουσικού οργάνου είχε την δύναμη να επιδρά στην συναισθηματική και νοητική σφαίρα των ανθρώπων εξαγνίζοντάς τις και βοηθώντας στην εξέλιξή τους. (έτσι για να μην ξεχνάμε και τις σπάνιους τρόπους διδασκαλίας του).

Πάντα χρησιμοποιώντας τη μελωδική φωνή του και επαναλαμβάνοντας τους ήχους μπορεί να δημιουργήσει εικόνες στα μάτια των μαθητών του και να διευρύνει την αντίληψή τους. Μ’ αυτό τον τρόπο τους οδηγεί αν χρειαστεί, σε επαφή με ανώτερους κόσμους(αυτή η συγκεκριμένη τεχνοτροπία χρησιμοποιήθηκε αργότερα στις τελετουργίες των Ελληνικών Μυστηρίων).

Κάπως έτσι μας προκύπτει η συνέχεια του συνθετικού έργου του συνθέτη αφού γιγάντια είναι η μουσική των ηχοχρωμάτων του, που αέναα εκτελεί αγαπώντας τη ποίηση και τους ποιητές.. Η επίδραση του ήχου στη ζωή μας είναι πολυεπίπεδη και πολυποίκιλη.

Ο αρχαίος Πλάτων πίστευε ότι τα δημιουργήματα των καλλιτεχνών δεν είναι στην ουσία δικά τους, αλλά δώρο των θεών.

Ευγένιος Χόρν

Εθνομουσικολόγος

ANDREAS A. ARTEMIS (on stage, when you see and hear him, you feel like you're on another planet. When you don't hear his musical images, you might even become a hot air balloon). The composer and performer of a rare poetic vein, always fervent, pulsates sonorously when he performs or when he deposits his musical compositions in our hearts. A very good connoisseur of the art of music-making, he combines speech and musical sound as experienced Greek exponents of music and poetry did thousands of years ago. Music has always been associated with Philosophical contemplation. And just like the ancient Pythagoras, so does Andreas Artemis reconstruct (with vibrations of heavenly bodies), universal music, which music is the main source of the electromagnetic impressions that feed the spiritual and biological functions of the listener and especially the viewer. Especially in the way he renders respecting the poetic discourse but also the more general philosophical reflection "about musical expression". We are waiting again, for the next launch of the composer as the Greek spring of great tones is here! "Eros Wet Gutter of Tears" that flows down to the sea, like Orpheus the musician who chanting to the accompaniment of a musical instrument had the power to affect the emotional and mental sphere of people, purifying them and helping them to evolve. (so as not to forget his rare ways of teaching). Always using his melodious voice and repeating the sounds he can create images in the eyes of his students and expand their perception. In this way, he leads them, if necessary, into contact with higher worlds (this specific technique was later used in the rituals of the Greek Mysteries). This is how we can see the continuity of the composer's compositional work, since the music of his timbres, which he constantly performs with his love for poetry and poets, is gigantic. The effect of sound on our lives is multi-layered and diverse. The ancient Plato believed that artists' creations are not actually theirs, but a gift from the gods. Eugene Horn Ethnomusicologist

ΑΝΔΡΕΑΣ Α.ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΥΝΘΕΤΟΝΤΑΣ & ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Καλοκαιρινές Παραστάσεις 2023

Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Κική Περικλέους.

(από τον «Ταχυδρόμο της Πάφου» Ιούνιος 2023)

Κ.Π: Το συνθετικό και ποιητικό έργο σου χρόνια τώρα, γίνεται σημείο αναφοράς για το κοινό της Κύπρου και της Ελλάδας, με όλες τις καλοστημένες μικρές και μεγάλες παραστάσεις σου, αλλά και τη προσωπική σου δισκογραφία. Μίλησε μας λοιπόν για τους «τρείς κύκλους» διαφορετικών μεταξύ τους παραστάσεων που θα παρουσιάσεις το καλοκαίρι.

A.A: Αρχικά ευχαριστώ θερμά για την έντυπη αυτή συνέντευξη και για την πολύ καλή σου διάθεση να είσαι επί σκηνής μαζί μας, στις αφηγήσεις των παραστάσεων μου. Φέτος έχω ετοιμάσει τρείς διαφορετικούς σε θεματολογία μεταξύ τους «κύκλους» συνθέσεων μου.

«Θαλασσοτρόπια»: Η πρώτη καλοκαιρινή παράσταση έχει τον τίτλο: «Θαλασσοτρόπια» που θα πραγματοποιηθεί σε ένα από τα ωραιότερα αμφιθέατρα της Κύπρου, στο αμφιθέατρο της Τάλας στην Πάφο το Σάββατο 15 Ιουλίου 2023 το βράδυ στις 8.30. Πρόκειται για επιλογές θαλασσινών τραγουδιών μου σε ποίηση –στίχων δημιουργών από την Κύπρο και την Ελλάδα, που συνεργάζομαι μαζί τους. Είναι γνωστό και μέσα από τις δισκογραφικές μου εργασίες, ότι η «Θάλασσα» είναι σημείο αναφοράς μου συχνά, καθότι πολλοί από τους ποιητές που μελοποίησα, κατάφεραν να «στοιχειώσουν» την έμπνευση μου με πολλά μυθικά ή μη πλάσματα της, με ένα περίτεχνο και συναρπαστικό τρόπο μουσικού γραψίματος. Οι ανθρώπινες φωνές που «ενδύονται» σε προσωπικές παραστάσεις τα τραγούδια μου, είναι τα «αηδόνια» που μεταφέρουν στον ακροατή-θεατή το αποτέλεσμα...Κι έτσι μπορώ να πω ότι αυτό με κάνει χαρούμενο για τη δυνατότητα να συνεργάζομαι με πολύ καλές, σπανίων ηχοχρωμάτων φωνές, που μαθητεύουν χρόνια κοντά μου, ερμηνεύοντας μ’ ένα θαυμαστό τρόπο τα τραγούδια μου. Την παράσταση «Θαλασσοτρόπια» τη διοργανώνει το Κοινοτικό Συμβούλιο Τάλας.

«Θερμοκρήνη κι άλλες κυπριακές μουσικές ιστορίες» είναι η παράσταση που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 5 Αυγούστου (ώρα 8.30 το βράδυ) στις Πάνω Αρόδες, στο προαύλιο του ιερού ναού του Αγίου Καλανδίωνα. Πρόκειται για σπονδυλωτή μουσικοχορευτική παράσταση με γνωστά παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια σε διασκευές μου. Παράλληλα θα ακουστεί στο χωριό που διαδραματίστηκε, «η ιστορία της «Χριστινούς της Θερμοκρήνης» σε μουσική μου, καθώς επίσης και επιλογές από συνθέσεις μου σε παραδοσιακά παλαιά ποιήματα της Κύπρου, που ηχογράφησα παλαιότερα και στον ψηφιακό μου δίσκο «Λόγια της Κύπρου Χάλκινα». Η παράσταση διανθίζεται με παραδοσιακούς χορούς και θεατρικά περιγραφικά μουσικά δρώμενα (μεταξύ άλλων και «το τραούδιν της Αροδαφνούσας»), από συνεργάτιδες μου που ερμηνεύουν τα τραγούδια μου, παίζοντας και κρουστά. Την παράσταση τη διοργανώνει ο Σύνδεσμος Ανάπτυξης Πάνω Αρόδων.

«Στου Έρωτα τις Θάλασσες». Η μουσική και τα τραγούδια της παράστασης υφαίνονται εξ ολοκλήρου με «τρόπο θαλασσινό» σε ποίηση του λόγιου Ντίνου Κουμπάτη, που θα τον συναντήσουμε με τη θεατρική του ομάδα (είναι θεατρικός δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής κ.α) στην Νήσο Σαλαμίνα Αττικής, στο Πέτρινο Θεατράκι στα «Σελήνια», στις 8.30 το βράδυ, την Κυριακή 27 Αυγούστου 2023. Ύψιστη τιμή για μένα που τιμητικά θα «προλογίσει» η Φιλαρμονική του Δήμου Σαλαμίνας, υπό την διεύθυνση του μαέστρου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού Χρόνη Μιχαλάκη, παιανίζοντας τον «Υμνο της Σαλαμίνας» που έγραψα και παρουσίασα σε στίχους Ντίνου Κουμπάτη το 2011, με αφορμή τα πρώτα «Σαλαμίνια» (πρόκειται για ετήσιες λαμπρές εκδηλώσεις για τη «Ναυμαχία» της Σαλαμίνας). Η παράσταση μας στη Σαλαμίνα είναι υπό την αιγίδα του Ομίλου UNESCO και Νήσων & της International Action. Είναι παραγωγή του Πολιτιστικού Κύτταρου Σαλαμίνας.

Μακρόχρονη είναι η συνθετική και η δισκογραφική διαδρομή μου επίσης, με παραστάσεις πολλές σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους εντός κι εκτός Κύπρου. Απαριθμώ ένα μεγάλο αριθμό παραστάσεων κι άλλων σολιστικών αλλά και μουσικοποιητικών δραστηριοτήτων τριάντα πέντε χρόνων. Το 2022 συμπλήρωσα είκοσι δυο χρόνια με 23 δισκογραφικές δικής μου παραγωγής, εργασίες (cd’s).

Κ.Π: Συμπληρώνοντας τριάντα χρόνια στην ιδιωτική ραδιοφωνία με ιδιαίτερες καθημερινές θαυμαστές εκπομπές, έχεις ολοκληρωτικά απερίσπαστα πια αφοσιωθεί στη διδασκαλία Φωνητικών μαθημάτων και τη μουσικοποιητική συνθετική δραστηριότητα.

Α.Α: Οι δραστηριότητες μου ως παραγωγού ραδιοφωνικών εκπομπών υπήρξαν «μεγάλα» κεφάλαια τριάντα χρόνων καθημερινών εκπομπών ευρύτερου και επιμορφωτικού, μουσικού (κι όχι μόνο) χαρακτήρα, με αμέτρητες επίπονες προσπάθειες στο «σπρώξιμο… της επαρχιακής καθημερινότητα μας… μια δρασκελιά πιο πέρα» όπως έλεγα και στις εκπομπές μου, (αυτά μέχρι και τον Ιούνιο του είκοσι δυο). Τώρα αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στην απρόσκοπτη μελέτη και τη διδασκαλία φωνητικών μαθημάτων, αλλά και τη συνέχεια του συνθετικού «επαναπροσδιορισμού» μου, με προγραμματισμό καινούργιων παραστάσεων και νέας δισκογραφικής εργασίας. Συχνά σκέφτομαι ότι ήρθε ο καιρός να βαδίσουμε στο Φως της γνώσης, που θα μας δώσει όλα τα εφόδια για την προσωπική μας βελτίωση και εξέλιξη. Η «μελέτη» γενικότερα είναι το μεγαλύτερο εφόδιο για την εξέλιξη μας. Τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφέρον των νευροεπιστημόνων για την επίδραση της μουσικής στον εγκέφαλό μας συνεχώς μεγαλώνει. Η μουσική, το δώρο των Μουσών, στην αρχαία Ελλάδα, προσδιόριζε και χαρακτήριζε τον άνθρωπο που πράττει, σκέφτεται και αισθάνεται. Έτσι ως μέσο πνευματικής ωρίμανσης, η λέξη που θα χαρακτήριζε την αρχαία ελληνική μουσική, δεν είναι η λέξη «τέχνη» αλλά οι λέξεις παιδεία και δύναμη.

Η έννοια του ήθους στη μουσική συνδέεται με την αντίληψη ότι η μουσική μπορεί να ασκεί επίδραση στην ψυχή του ανθρώπου. Σύμφωνα με τη θεωρία του ήθους ή αλλιώς ηθική θεωρία της μουσικής, σε κάθε ρυθμική και μελωδική κίνηση υπάρχει μια ανάλογη συναισθηματική αντίδραση, με την έννοια ότι η μουσική μπορεί να επιδράσει στον άνθρωπο θετικά. Αυτά λέω σε όσους με εμπιστεύονται σαν δάσκαλο κλπ.

Κ.Π: Ζούμε σε μια εποχή κι ιδιαίτερα με την επέλαση της πανδημίας μια εποχή που κτύπησε αλύπητα τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Μπορούμε άραγε να ελπίζουμε σε καλύτερες «εποχές» για την Πολιτιστική κατάσταση εδώ ή αλλού;

Α.Α: Πράγματι, η ελπίδα βρίσκεται στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην ευδαιμονία και τον φόβο. Η ελπίδα είναι η κινητήρια δύναμη που μπορεί να μας κάνει να νικήσουμε τους κακούς μας δαίμονες.

Σύμφωνα με τον ορισμό του Snyder, ελπίδα είναι μια θετική κινητήρια δύναμη η οποία βασίζεται σε μια αίσθηση επιτυχίας, σε στοχοθετημένες ενέργειες και στον σχεδιασμό για την επίτευξη αυτών των στόχων. Περιλαμβάνει δε, παραμέτρους. Τους στόχους, που είναι οι πυξίδες της ελπίδας και δίνουν την κατεύθυνση αλλά και το τέλος της ελπιδοφόρας σκέψης. Οι στόχοι έχουν την ιδιότητα να είναι πολύτιμοι αλλά και αβέβαιοι. Μπορούμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή χωρίς να διερωτηθούμε για τα θεμελιώδη της. Γιατί ζω όπως ζω; Πώς πρέπει να ζούμε; Πώς πρέπει να σκεπτόμαστε; Η διερώτηση χαρακτηρίζει έναν τύπο ανθρώπου, αυτόν που προσπαθεί να ενσωματώσει στη ζωή του τη σωκρατική αντίληψη: «Ο δε ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω». Το ευ ζην εμπεριέχει τη στοχαστική διερώτηση για το τι συνιστά ευ ζην. Προσωπικά πιστεύω ότι «Ακόμη κι αν πάψουμε να υπάρχουμε σαν οντότητες, τα έργα μας θα ζουν αιώνια».

Ωστόσο η κατάθλιψη που κτυπά γενικότερα την εφήμερη ζωή μας καταλήγει σε μια μαύρη τρύπα που καταπίνει στο πέρασμα της πολλές από τις δήθεν αξίες! Δεν ξέρω που μπορούν να «πατήσουν» πια οι νέοι αφού ως γνωστό, χωρίς τα πρότυπα δεν πάμε μπροστά. Πόσο δίκιο είχε εκείνος ο μέγας αποικιοκράτης Winston Churchill που έλεγε ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της γνώσης. Μόνο που η ψαλίδα μεταξύ μορφωμένων και αμόρφωτων μεγαλώνει δραματικά στους καιρούς μας. Ο Ιρλανδός ποιητής και συγγραφέας του προηγούμενου αιώνα Brendan Francis, κάποτε είχε πει: «Αν έχεις κάποιο ταλέντο, χρησιμοποίησε το με όποιον τρόπο μπορείς. Μην το κρύβεις και μη το δίνεις μίζερα. Να το σπαταλάς απλόχερα σαν ένας εκατομμυριούχος που θέλει να μείνει απένταρος». Δεν ξεχνώ όμως και την «Ανατολή με τη σοφία της…» με μια αραβική παροιμία που λέει: «Αν ήσουν γενναιόδωρος προς έναν γενναιόδωρο άνθρωπο, μάλλον θα του χρωστούσες. Αν ήσουν γενναιόδωρος προς έναν κακό άνθρωπο μάλλον θα σε είχε πολεμήσει». Έχω ακούσει και χορτάσει από λόγια πολλών «υποσχεσιολόγων» του απόλυτου «τίποτα» που με τις γενικότερες συμπεριφορές τους μας παρα-σέρνουν προς τα πίσω. Ένα βήμα μπροστά λοιπόν κι.. «ελπίδα πεθαίνει ..τελευταία»!

Κ.Π: Μπορεί τελικά η «Τέχνη» να μας σώσει;

A.A: Δεν θέλει ο κόσμος σήμερα τα δύσκολα..Ωστόσο τώρα που έκλεισε ο κύκλος του μοντερνισμού και μεταμοντέρνου, ξαναγυρίζω σε παλαιότερους δημιουργούς και συνεργάτες ποιητές και στιχουργούς. Η περιπέτεια λοιπόν των ιδεών της τέχνης όπως της μουσικής σύνθεσης σαν προέκταση γενικότερη μπορεί να ανασύρει ανθρώπους δημιουργούς από το παρελθόν και να τους επαναφέρει στην επιφάνεια μέσα στο έργο και την εποχή τους. Αυτή είναι μια εποχή επαναπροσδιορισμού με όλα τα παρελκόμενα αρνητικά και θετικά, αφού η μουσικοποιητική τέχνη έχει κι αυτό το χαρακτήρα. Χαίρομαι όμως κι όταν συναντώ παλιούς ή νέους συνεργάτες ποιητές, στιχουργούς ή σπουδαίους παλιούς φίλους που μαζί εξακολουθούμε να ζούμε σε παράλληλες αγωνίες κι επιτυχίες στη δισκογραφία παλαιότερα ,αλλά και στις εμφανίσεις μου σε χώρους ιδιωτικούς ή δημόσιους με κόσμο, που υπάρχει η προοπτική να αγαπήσουν τις συνθέσεις μου. Στην ουσία, αθόρυβα εργαζόμαστε με την Τέχνη μας και δεν ενοχλούμε κανένα. Δεν αποζητούμε την επιβεβαίωση, ούτε και χρωστούμε εξηγήσεις. Μόνο λοιπόν πληρότητα μυαλού ,Ψυχής και Γνώσης. Ο γράφων πολλάκις έχει γράψει για την πληρότητα του αφού έδωσε ευκαιρίες σε πολλούς και πολλές που μαθητεύουν κοντά του, το αίσθημα της συνύπαρξης κι αμοιβαιότητας, όταν η σπανιότητα του ταλέντου «φωνάζει». Σπουδαίο είναι να θυμόμαστε όμως πάντοτε, ότι όσο ψηλώνει κανείς το ανάστημα του καλό είναι ξέρουμε τα: «που πως και γιατί». Η αγνωμοσύνη είναι ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα και τέτοιες συμπεριφορές θα πληρωθούν κάποτε ίσως στο χρηματιστήριο των συνειδήσεων.

Κ.Π: Κλείνοντας τη σύντομη αυτή κουβέντα μας θα ήθελα να σε ευχαριστήσω και να ευχηθώ τα καλύτερα για το μέλλον σε όλες τις δραστηριότητες σου.

Α.Α: Θερμά ευχαριστώ για την πολύ καλή διάθεση σου να συνομιλούμε δημόσια μέσα από τις συνεντεύξεις σου. Θερμές ευχαριστίες και στον "Ταχυδρόμο της Πάφου" για τη δημοσίευση. Εύχομαι σε όλους Δημιουργικότητα, Υγεία και μακροημέρευση.

SPEAK NEWS  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στο  τεύχος (Οκτώβριος 2023)του περιοδικού «Speak News» της Θεσσαλονίκης  του γνωστού εκδότη κ. Ανδρέα Γερμανού (στις σελ.28 & 29) έχω τη χαρά και τιμή να δημοσιεύεται συνέντευξη μου που παραχώρησα στον γνωστό λογοτέχνη και μελετητή κ. Ανδρέα Καρακόκκινο. Ευχαριστώ θερμά για τη δημοσίευση.

ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ: «ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» με αφορμή την νέα συνθετική πρόταση & παράσταση στις 3 Δεκεμβρίου 2023 στο Μαρκίδειο Δημοτικό Θέατρο Πάφου. (Συνέντευξη του συνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη στην Κική Περικλέους).

Της Κικής Περικλέους/

Μια μεγάλη νέα μουσικοχορευτική φιλανθρωπική παράσταση υπό τον τίτλο «Σπουδαίων Αισθημάτων Μουσικές Ιστορίες», παρουσιάζει ο Παφίτης μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Αρτέμης, με διοργανώτρια τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα και την υποστήριξη του Δημάρχου Πάφου.

Σύμφωνα με τον μουσικοσυνθέτη, στόχος είναι η στήριξη της Φιλοπτώχου Αδερφότητας, ενισχύοντας το έργο και την κοινωνική προσφορά της. Όπως ανέφερε ο κ. Αρτέμης πρόκειται για πολυπρόσωπη παράσταση, με διαθέσεις ανάλογες «Σπουδαίων Αισθημάτων», εμπλουτισμένη με χορό.

Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του εκάστοτε έργου σου στη σκηνή και ποιοι είναι προβληματισμοί που διαπερνούν στην εποχή μας;

Α.Α: Το σκεπτικό μιας παράστασης έχει πολύπλευρο χαρακτήρα με κύρια χαρακτηριστικά κατ’ αρχήν, τη μελωδική υφή τραγουδιών που μελοποιήθηκαν με κύριο στόχο την ανάταση ψυχής, αυτό που ουσιαστικά αυτόν τον καιρό στερούμεθα με τις γίγαντες ειδήσεις που κυριαρχούν παντού γύρω μας. Αν τελικά η μουσική και κατ’ επέκταση το τραγούδι μπορεί να «μετα-μορφώσει» το εσώτερο μας διάστημα, τότε ναι, τα τραγούδια που επιλέγω να μοιραστώ με το κοινό (σε μικρές ή μεγάλες παραστάσεις) μπορούν να διεισδύσουν με «ανοιχτοσύνη» νου και καρδιάς ,ώστε να χωρέσει η λυτρωτική δύναμη της αγάπης . Από παλιά το να έχεις μια άλλη οπτική για όλα όσα συμβαίνουν αποτελεί σοβαρό παράπτωμα καθότι μας θέλουν μελαγχολικούς κι ενημερωμένους για όλα… Λέω ότι είναι καιρός να ανοίξουμε τους ασκούς του Αιόλου ή το κουτάκι με τα παλιά μυστικά και τις παλιές συνταγές, με την ανάλογη μουσική, με βηματισμούς χορευτικούς . Δύσκολη δουλειά βέβαια η προσπάθεια άμα δεν έχεις μάθει να είσαι ανοιχτός στις χαρές της εφήμερης ζωής! Κι εμείς; Είμαστε πάντοτε έτοιμοι κι αποφασισμένοι κι έτοιμοι να δώσουμε το καλύτερο κομμάτι της καρδιάς ,των δυνατοτήτων μας, χαρίζοντας το σε όσους μας βλέπουν –ακούνε. Είναι γεγονός ωστόσο ότι είμαστε πάντοτε αφοσιωμένοι σε αυτό που σκεφτόμαστε με πολύωρες πρόβες με πολλές δραστηριότητες παραστάσεων εντός κι εκτός Κύπρου. Με λατρεία πάντοτε δημιουργικότητας, με εξάσκηση φωνής κι αισθητικής. Η Αγάπη ξέρετε είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να πληγώσει κανένα. Το παράδοξο με την Αγάπη, είναι πώς μολονότι σου δίνει εξαιρετική ελευθερία, την ίδια στιγμή σε δένει με τον άλλο, με δεσμούς δυνατούς. Δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Ουδέποτε υπήρξε Αγάπη στον πλανήτη. Όλα είναι προϊόντα μίσους κι επιβολής εξουσίας σε όλους του ανυποψίαστους κατοίκους του. Η Αγάπη μας για τη μουσική μας ενώνει με τους άλλους κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ευλογία.

Τι μηνύματα θέλεις να δώσεις με την συγκεκριμένη παράσταση της 3ης Δεκεμβρίου 2023 με τον τίτλο: «ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ»

Α.Α: Έχουμε πλοηγήσει τη μεγάλη καινούργια μας παράσταση με διοργανώτρια (κι ευχαριστώ θερμά γι αυτό) τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα, και για την ευγενική υποστήριξη κι αιγίδα του Δημάρχου Πάφου. Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023 στο Μαρκίδειο Δημοτικό Θέατρο στις 5.00 το απόγευμα θα υλοποιήσουμε την υπόσχεση που έδωσε ο γράφων συνθέτης στις κυρίες της Φιλόπτωχου, στηρίζοντας και ενισχύοντας το έργο και την κοινωνική προσφορά τους . Η Φιλόπτωχος Αδελφότητα στην Πάφο ιδρύθηκε το 1916 και είναι δραστηριοποιημένη μέχρι σήμερα με πολλαπλές ευαισθησίες και δράσεις, στον τόπο μας.

Πολυπρόσωπη η παράσταση μας, με διαθέσεις ανάλογες «Σπουδαίων Αισθημάτων» θα επεκτείνουμε την συνθετική και τραγουδιστική δραστηριότητα μας εμπλουτισμένη με χορό. Αυτή τη πολυμορφία μουσικής, ερμηνείας και κίνησης την έχουμε επαναλάβει και στο παρελθόν και σε παλαιότερες μεγάλες παραστάσεις μας. Πέρασε καιρός από τότε που δημιούργησα ως Συνθέτης και δάσκαλος τραγουδιού-ορθοφωνίας το Φωνητικό Σύνολο «Ηχώ», αποτελούμενο πάντοτε από ενδιαφερόμενους /ες, όσους/ες δηλαδή μαθητεύουν στον συνθέτη .Όραμά μας είναι να συνεχίσουμε να είμαστε ένας χώρος αφιερωμένος στη σπουδή και τη χαρά του τραγουδιού. Οι άνθρωποι μας κρίνουν από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε, από την ποιότητα της φωνής μας και από την εντύπωση που αυτή προκαλεί. Ευχαριστώ όλες/ους που με πλαισιώνουν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Αυτή τη φορά λαμβάνουν μέρος: Η εξ Ελλάδος ερμηνεύτρια Μαρία Μπεγνή (που θα έρθει ειδικά από την Αθήνα για την παράσταση μας), Ελένη Ευσταθίου, Νόρα Οικονόμου, Κική Μανώλη, Jacqueline Anna Crickitt, Θεανώ Ιωαννίδου, Άννα Ιορδάνους, Μάρω Ηροδότου, Ερατώ Παναγιωτάκη, Δημήτρης Γερμανός, Ντίνα Χασάπη (& στο φλάουτο). Στο μαντολίνο και το μπουζούκι ο Χρυσόστομος Κκέλης. Στα πλήκτρα και τη γενική σκηνοθεσία και διεύθυνση την έχει ο γράφων συνθέτης. Θερμές ευχαριστίες επίσης, στον Χάρη Πάζαρο και τους χορευτές/τριες του (πολιτιστικός όμιλος “Ιεροί Κήποι”),που θα εμπλουτίσουν εντυπωσιακά την παράσταση μας. Στις παρουσιάσεις -αφηγήσεις (που και πάλι ευχαριστώ ) θα είναι από το χώρο της δημοσιογραφίας, η Κική Περικλέους και η Λένια Τσαδιώτου.

Ο αρχαίος Πλάτωνας έλεγε ότι «η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη. Είναι η κίνηση του ήχου να φτάσει την ψυχή και να της δείξει την αρετή». «Η μουσική της ποίησης είναι μουσική μαθηματική εγκεφαλική πράξη που μέσα της κρύβει ολόκληρο τον κόσμο της νόησης».Μια μελωδία μπορεί να ξυπνήσει μέσα μας πολλαπλές διεργασίες. Ελπίζω ότι πολλοί θα είναι μαζί μας στο Μαρκίδειο στις 3 Δεκεμβρίου.

Όλοι σχεδόν γνωρίζουμε πως έχεις σημαντικότατη συνεισφορά στα μουσικά, ποιητικά κι άλλα πολιτιστικά δρώμενα Κύπρου-Ελλάδας όπως (κι αλλού) και σε όγκο και σε ποιότητα. Πως βλέπεις την σύγχρονη μουσική πραγματικότητα στην Κύπρο;

Α.Α: Στην εποχή μας υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη δημιουργίας καλών προϋποθέσεων από ευαίσθητους ανθρώπους. Στην Κύπρο υπάρχουν πολλοί και σπουδαίοι δημιουργοί είτε μέσα από οργανωμένα σύνολα, είτε από ατομικές πρωτοβουλίες ή μεθοδεύσεις. Δεν είμαι όμως πολύ αισιόδοξος στο πόσο τελικά βοηθούν οι κρατικές υπηρεσίες του Πολιτισμού σε όλα αυτά. Χωρίς οικονομικούς πόρους δεν μπορεί να δημιουργηθεί τίποτα… Η ατομικές διαθέσεις καταλήγουν πολλές φορές σε αποτυχία όπως αν δεν μπορείς να έχεις την οικονομική δυνατότητα να απογειώσεις το ζητούμενο σου.. Η απουσία ρευστού ακινητοποιεί τον δημιουργό.

 Υπάρχουν πρακτικές διεθνούς επιπέδου που θεωρείτε ότι θα έπρεπε να εφαρμόζονται στον πολιτιστικό ιστό στην Κύπρο;

A.Α: Η Τέχνη είναι για τους λίγους! Η Μεγάλη Τέχνη είναι για τους πολλούς! Διαλέξτε και πάρτε…. κι ως εδώ χαμογελάτε, γιατί το σύμπτωμα είναι σοβαρό κι επικίνδυνο… μια αρρώστια που διώχνει το κοινό… Αν θέλουν δηλαδή να αποκτήσεις κοινό. Γι αυτό καλού κακού πρέπει ο ενδιαφερόμενος να γνωρίζει εκ των προτέρων τι κάνει ,γιατί το κάνει και πως το κάνει..για να μην βρεθεί κι εκτεθειμένος στον κόσμο, που άμα πρόκειται να δώσουν 30 και 50 ευρώ για μια «ντίβα» τρέχουν πάραυτα, ενώ έχουν πάντα απαίτηση στις εγχώριες παραγωγές-να έρχονται δωρεάν. «Ο Πολιτισμός δε γίνεται με προσποιημένο ή μη χαμόγελο, με κέφι και καλή καρδιά. Θέλει γνώση και διοίκηση, οργανωτικές ικανότητες, μέθοδο, πρόγραμμα, μέθοδο και κυρίως μυαλό..».Βεβαίως και χρήματα. Η πρώτη ικανότητα ενός καλού μάνατζερ είναι να βρίσκει τους τρόπους και τους πόρους. Κι αν δεν κάνει …να παραιτείται, γιατί με 0,5% δεν υπάρχει πολιτισμός και δεν θα ανθίσει ποτέ τίποτα. «Στη φύση δεν υπάρχουν ούτε ανταμοιβές, ούτε τιμωρίες. Υπάρχουν συνέπειες.» έγραψε κάποτε ο Robert G. Ingersoll (1833-1899). Κάποιοι δημιουργοί υπάρχουμε πεισματικά και θα συνεχίσουμε δημιουργούμε παντού και θα πολεμούμε πάντα την τσαπατσουλιά, την προχειρότητα. Γι αυτό πρέπει να μας επεξεργάζονται γενικότερα οι βαστάζοντες τις καρέκλες των αποφάσεων καλά, και να βλέπουν με άλλο πρίσμα. Σαφώς τα έργα μας μιλούν καλύτερα από τα λόγια.Ζούμε σε μια εποχή που η ψαλίδα μεταξύ μορφωμένων κι αμόρφωτων μεγαλώνει δραματικά. Όλοι αυτοί οι κρατούντες τις εξουσίες στα κέντρα των αποφάσεων που κόπτονται διεθνώς για την πολιτιστική ανάπτυξη ενός τόπου ,χώρας κλπ, δεν είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ούτε στο ελάχιστο την οικονομική ευημερία της Τέχνης, που εξασφαλίζει «ανοικτά» σύνορα προς άλλες κατευθύνσεις εκτός Κύπρου. Σε γενικές γραμμές όποιος παρακολουθεί τις συζητήσεις για την πολιτιστική πολιτική μάλλον τείνει προς την απαισιοδοξία. Μοιάζει εδώ να ισχύει η αρχή του «όταν δεν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα κάνε επιτροπές για να ασχοληθούν μ’ αυτό». Κι έτσι λοιπόν φτιάχνουν επιτροπές ,υποεπιτροπές αλλά… δουλειά δε γίνεται!Στο «γενναίο νέο κόσμο» που έρχεται τίποτα δε θα είναι δεδομένο. Αν όλοι κολυμπούν σε ένα ομοιόμορφο πολιτιστικό τέλμα… και δε μπορούμε φυσικά όλοι να γίνουμε θαυμαστές της όπερας, ούτε μαέστροι, ούτε αυτόματα να συνυπηρετήσουμε την εικαστική τέχνη, τη λογοτεχνία κλπ, χωρίς παιδεία! (Και φυσικά αφού δεν έχουμε παιδεία… φέρνουμε συχνά ειδικούς από το εξωτερικό, που καμιά σχέση δεν έχουν με τη όλη δική μας φυσιογνωμία).Πρόκειται για «πραγματικότητα» εντός πολλών εισαγωγικών, αλλά θα είναι πιο ενδιαφέρουσα από τον ομογενοποιημένο πολιτιστικά κόσμο και πρέπει οι επιλογές των κρατούντων στα κέντρα αποφάσεων να γίνονται πολύ προσεκτικά, τώρα που οι στέγες των σπιτιών μας είναι η μια δίπλα στην άλλη! αν θέλουμε να διεκδικούμε απολαμβάνοντας εν τέλει, οφίτσια και προνόμια!

 Ένας σημερινός ακροατής που είναι ενήμερος της μουσικής σου αλλά και του τρόπου με τον οποίο φτιάχνεται, θα μπορούσε να καταλάβει ότι ξεπερνούσαν την εποχή τους τα “επιτεύγματα” σου; Π.χ. στις συνθετικές σου δραστηριότητες (δισκογραφία, μικρές ή μεγάλες παραστάσεις εντός κι εκτός συνόρων) συνδυάζεις την ηλεκτρονική μουσική με κλασσικά όργανα αλλά και φωνές που ηχούν και δένουν όλα μεταξύ τους μοναδικά. Μίλησε μας γι αυτό.

A.A: Η μουσική της ποίησης και των βαθύτερων νοημάτων των όλων των ήχων που επιλέγω, με κρατά σε ενδιαφέρον από χρόνια κι επιθυμώ να τα μοιραστώ όλα ,με όσους επιθυμούν να με ακούσουν.Η Μουσική είναι ένας από τους τρόπους επικοινωνίας που μάλιστα μπορεί και αναγάγει την τέχνη αυτή, σε ενδιαφέρουσα ιστορία, μέσα από την ποίησης, τους στίχους, αλλά και μέσα από την σύνθεση. Η μουσική αντικατοπτρίζει την κουλτούρα κάθε τόπου ξεχωριστά σε ολόκληρο τον κόσμο και δίνει τα φώτα της, ανταλλάσσοντας την γνώση των πολιτισμών μέσα από αυτή. Γι αυτό και συχνά ταξιδεύω είτε με συνεργάτιδες, είτε μόνος, με τις μουσικές του κι εκτός Κύπρου! Μέσα από την μουσική γεννιέται η ανάγκη να γνωρίσουμε τα είδη εκείνα που μιλάνε στην ψυχή, στο μυαλό και στην συνείδησή . Αν και η μουσική μεταβάλλεται, εξελίσσεται και τα ακούσματα αλλάζουν κάθε φορά που κάτι καινούργιο προστίθεται, είναι πάντα εκείνη που η ανθρώπινη φύση θα έχει ανάγκη. Μέσα από την μουσική δημιουργούνται εικόνες και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο που αφορά ίσως πολλούς! Στις παραστάσεις που οργανώνω ,παρουσιάζω έργα από δισκογραφημένες εργασίες μου αλλά παρουσιάζω και καινούργια τραγούδια. Συνήθως επιλέγω στις εμφανίσεις μου να με πλαισιώσουν φωνές, που τα ηχοχρώματα τους μπορούν να συγκινήσουν…,Ίσως γιατί οι μελωδίες μου (όπως έχουν γράψει εθνο-μουσικολόγοι κ.α) «είναι αύρες απαλές, που δονούν τις χορδές της καρδιάς. Η μουσική είναι τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα που χτυπούν τη θύρα των αισθήσεων».

Η μουσική στην οποία υπάγεται η τέχνη και της οποίας ο ποιητικός λόγος είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία της, ισοδυναμεί με μια ανοδική κίνηση προς τα εμπρός. Είναι τελικά η ίδια η κίνηση της γνώσης που επιμηκύνει τις αξίες της ζωής μας να φαίνονται μεγαλύτερες.Έχεις αναπτύξει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πολλές συνθετικές και τραγουδιστικές δραστηριότητες. Πες μου δύο λόγια για την εσωτερική σου ανάγκη να κάνεις τόσα ωραία πράγματα με την μουσική που εσύ γράφεις.

Α.Α: Αν μπορούσε ένα μουσικό έργο να άλλαζε το σκηνικό της εποχής μας, πιθανόν να επιστρέφαμε στο σημείο «μηδέν», φτιάχνοντας τον κόσμο απ΄την αρχή του….Αν μπορούσε έστω κι ένα τραγούδι να πει τη δική του ιστορία θα είχε μια γιορτινή ελπίδα που θα αγκάλιαζε όλες τις ατίθασες κι ονειροπόλες καρδιές του κόσμου. Τώρα οι φοβισμένοι άνθρωποι δεν σε αφήνουν να τους πλησιάσεις, αλλά ένα έργο μουσικό τα δίνει όλα για σένα και στα εξηγεί όλα. Λέω ότι ήρθε ο καιρός να αγαπηθούμε και να βαδίσουμε στο Φως της γνώσης, που θα μας δώσει όλα τα εφόδια για την προσωπική μας βελτίωση και εξέλιξη με τους άλλους. Κι όλα θα κυλήσουν μαγικά όταν η αρετή της γενναιοδωρίας γίνεται πανίσχυρη και μεταδοτική. Ο Φιλανδός μουσικοσυνθέτης Jean Sibelius, (1865-1957) είπε ότι η μουσική αρχίζει εκεί που σταματούν οι δυνατότητες της γλώσσας. Μπορεί να είναι κι έτσι…Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έγραψε πριν από χρόνια, πως: «Αυτός ο κόσμος τσακίζει τους ανθρώπους και στο μέρος που τσακίζονται εμφανίζεται ένα ράγισμα. Κι όσοι αρνούνται να τσακιστούν, αυτούς ο κόσμος τους σκοτώνει. Σκοτώνει χωρίς να λογαριάζει τους πολύ γενναίους, τους πολύ δυνατούς και τους πολύ ρομαντικούς. Αν δεν είστε από αυτούς θα σας σκοτώσει επίσης. Όμως τότε θα αφήσει τον χρόνο να κάνει την δουλειά του». Δεν γνωρίζω τελικά αν τελικά μπορεί ένα συνθετικό μου έργο να αλλάξει τις συνθήκες που εγώ βιώνω…Γνωρίζω όμως πως υπάρχει ο οριοθετημένος χώρος υπό την οπτική της δεκτικότητας και Χρόνος όπου το μοιράζεσαι μέσω σκέψεων και δράσεων. Να προσθέσω ότι μια γερή δόση «Αγάπης και σεβασμού των ανθρώπων που παράγουν Τέχνη» με όλες καλές προθέσεις, μπορεί να μας γλιτώσει από ερημοποίηση .

Είχες σπουδάσει κοντά σε σπουδαίους εμπνευσμένους δασκάλους. Σήμερα κι εσύ διδάσκεις ορθοφωνία..δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς/ες που μαθητεύουν κοντά σου να επιδείξουν σε παραστάσεις ή δίσκους σου, τις φωνητικές-τραγουδιστικές ικανότητες τους. Ποιό είναι τελικά το «μυστικό» ενός τέτοιου επιτυχημένου αποτελέσματος;

Α.Α: Πρόκειται για τον «μαγικό» κόσμο της μουσικής τραγουδιστικής έκφρασης, καθότι το «τραγούδι» είναι μια σοβαρή υπόθεση. Η σπουδή κι ενασχόληση του γράφοντα με το τραγούδι, την ερμηνεία, μελετώντας ή γράφοντας μελέτες και συνθέτοντας παράλληλα, τον οδήγησε με πίστη κι αφοσίωση, στη διδασκαλία της τέχνης του «Τραγουδιού», που προϋποθέτει «τεχνική» με την ανάλογη «Αγωγή» στην εφαρμογή του «Λόγου», με ασκήσεις βέβαια, φωνητικές . Αυτός είναι ο στόχος των μαθημάτων: «η σωστή τοποθέτηση της φωνής κι η σωστή άρθρωση».Όταν φτάνει λοιπόν η στιγμή να ορθώσουμε το καλλιτεχνικό μας ανάστημα σε μικρές ή μεγάλες παραστάσεις ή σε προσωπικές δισκογραφικές εργασίες, τα αποτελέσματα μπορούν να επιδείξουν ή να αναδείξουν τι προηγήθηκε γι’ αυτό! με την αδιάκοπη εξάσκηση- δραστηριότητα των φωνητικών χορδών και των εσώτερων μας σωματικών δονήσεων. Η φωνητική τέχνη βοηθά να αναπτυχθεί εποικοδομητική, συγκινησιακή και νοητική δραστηριότητα. Στο χέρι κάθε σπουδαστή της φωνητικής τέχνης είναι να προοδεύσει, ν ’αναπτυχθεί χαρίζοντας ωραίες Φωνητικές εντυπώσεις στους γύρω του. Ο εσωτερικός αυτός δρόμος οδηγεί όλο και πιο πολύ στο βάθος της συνείδησης. Εκεί που προσανατολίζουμε πιο πολύ την σκέψη και ζωή μας προς το Θείο μουσικό Σύμπαν και δραστηριοποιούμε την κυκλοφορία μεταξύ της ψυχής και του σώματος. Τι είναι άλλωστε το όραμα του καλλιτέχνη; Ασφαλώς η ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης, η σπουδή και σωστή καθοδήγηση. Συχνά γράφω για τη διδασκαλία σαν πρόκληση-πρόσκληση σε κάθε ενδιαφερόμενο/η: «Ελάτε να κάνουμε «αναρριχήσεις», συν πλοηγοί, σε ένα ηχητικό κόσμο που ξέρει πως κάθε ενέργεια σωματικά ηχητική με το μοναδικό αυθεντικό όργανο εκείνο της ανθρώπινης φωνής μπορεί να λύσει πολλούς κόμπους σε ανοιχτό ορίζοντα»!

Ποιά είναι τα επόμενα σου επαγγελματικά βήματα;

Α.Α:Η χρονιά που φεύγει μας άφησε καλές αναμνήσεις κι επιτυχίες με πέντε ουσιαστικά μεγάλες και δύσκολες παραστάσεις. Η νέα χρονιά θα αποκαλύψει τους προγραμματισμούς μου, για όλα όσα δεν υλοποιήθηκαν. Ο προγραμματισμός λειτουργικά, εξελίσσεται μέσα από πολλές διαδικασίες κι αποφάσεις, κυρίως οικονομικής φύσεως, για να λειτουργήσουν οπουδήποτε τα «θαύματα» μιας ολοκληρωμένης πρότασης για να στηθεί και να υλοποιηθεί κάποιο συνθετικό μου έργο.Η δημιουργία σε δύσκολες εποχές είναι μια διαδικασία «ανατρεπτική» για την απλή καθημερινότητα όταν κυρίως ανήκεις στην κατηγορία των δημιουργών που έχουν πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Γνωρίζω ταυτόχρονα ότι δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους..εμείς ή τα δημιουργήματα μας. Άλλωστε αν συνέβαινε αυτό θα ήταν πολύ μονότονο κι ύποπτο για τον γράφοντα. Η «τέχνη και τεχνική» των δικών μου πραγμάτων κινείται σε άλλες διαστάσεις ή άλλους πλανήτες ,έχοντας σαν στόχο να επιδείξει παραμέτρους μελωδικότητας , αλλά και την αξία και ανάδειξη της ερμηνείας ποίησης και μουσικής. Περισσότερα δεν μπορώ να αποκαλύψω. Σίγουρα η νέα χρονιά θα φανερώσει όλα. Για την ώρα τελικά το μόνο που κινείται εντός μου, είναι μια «μπαρουταποθήκη» πολλαπλών τραγουδιών που ζητούν «έξοδο» κι αποδέσμευση από το συρτάρι μου.

 Κλείνοντας θέλω γι’ άλλη μια φορά να σε ευχαριστήσω θερμά για τις καλές προθέσεις σου μέσα από τις συνεντεύξεις , παρουσιάσεις κλπ ,με στόχο την ανάδειξη κι ενίσχυση του ενδιαφέροντος του κοινού. Ευχαριστώ επίσης για το ρόλο σου ως αφηγήτρια, στις προσωπικές μου παραστάσεις.

Ευχαριστώ το speaknews.gr στη Θεσσαλονίκη για τη δημοσίευση της συνέντευξης που έδωσα στην δημοσιογράφο του ΚΥΠΕ Κική Περικλέους (14/11/2023).

«ΠΟΛΥΚΥΜΑΝΤΗ ΜΝΗΜΗ» (η παράσταση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024 το βράδυ, στη θεατρική σκηνή «Σοφία Βέμπο» στο Καραπάντσειο Πολιτιστικό Κέντρο Αμπελοκήπων Μενεμένης στη Θεσσαλονίκη)

Η Θεσσαλονίκη τίμησε τον συνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη και το έργο του. Τι είναι αυτό που έκανε το έργο «Πολυκύμαντη Μνήμη» μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική παραγωγή, στο σύνολο των Ελληνοκυπροκεντρικών έργων του συνθέτη;Η μουσική αφηγηματική διάσταση του έργου χωρίς υπερβολές ή υπονοούμενα, τίποτα διφορούμενο, καμία παρερμηνεία, ούτε κάτι πομπώδες και ψεύτικο, Υπενθυμίζει με μουσικότρόπο εξαιρετικά ερμηνευτικό, τη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα που βιώνουμε με την αδιαλλαξία, την συνεχιζόμενη κατοχή από τον τούρκο εισβολέα του μεγαλύτερου μέρους της Κύπρου.Στην τιμητική κι ιστορική στιγμή του συνθέτη συνετέλεσαν πολλοί φορείς πολιτισμού της Θεσσαλονίκης και της Κύπρου. Οι ευχαριστίες είναι πολλές καθότι όλοι όσοι θα αναφέρω έθεσαν κάτω από την σκέπη τους την παράσταση μας. Τους διοργανωτές την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (Αντιπεριφέρεια Πολιτισμού & Αθλητισμού τον κ. Χρήστο Μήττα), το Δήμο Αμπελοκήπων Μενεμένης ( τον κ. Παύλο Κεσόγλου Αντιδήμαρχο Πολιτισμού ), τον κ. Κώστα Σταματάρη αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ),τον κ. Αλέξανδρο Μούστρα πρόεδρο της Κυπριακής Εστίας Βορείου Ελλάδος (ΚΕΒΕ), την κα Βάσω Ιωσηφίδου Πρόεδρος της Ένωσης Κύπριων Βόρειας Ελλάδας, τις εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ, τον Ανδρέα Γερμανό καρδιακό φίλο που έτρεξε με μεγάλη αγάπη κι εκτίμηση και μας έφερε κοντά στο κοινό της Θεσσαλονίκης με την παράσταση «Πολυκύμαντη Μνήμη».Ευχαριστώ επίσης που έθεσαν υπό την αιγίδα τους:

το Υπουργείο Εσωτερικών (Υφυπουργείου Μακεδονίας Θράκης)

*το Γενικό Προξενείο της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη –τον πρόξενο μας κον Κωνσταντίνο Πολυκάρπου

*την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας

*το Δήμο Αμπελοκήπων Μενεμένης.

Ευχαριστώ τον υπέροχο κόσμο που μας τίμησε με την παρουσία του, όσους βοήθησαν να ανάψουμε αυτή την φλόγα ελπίδας για την Κύπρο. Αγαπούμε το τόπο μας είμαστε οι απόγονοι εκείνων που πιστεύουν στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Το σκεπτικό της παράστασης μας έχει μια βαθύτερη έννοια ….εκείνης της λυτρωτικής δύναμης των νοημάτων.. ενάντια στην αδιαλλαξία των κατακτητών μας πενήντα ολόκληρα χρόνια κατακρατώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του νησιού μας συνεχίζοντας τη γνωστή τακτική του προαιώνιου βάρβαρου κλέφτη.

Όπου πηγαίνουμε με παραστάσεις μιλάμε για τον Ελληνισμό της Κύπρου, τιμώντας τον τόπο και τους ποιητές του.Πλαισιωμένος από εξαιρετικούς καλλιτέχνες : Ελένη Ευσταθίου, Κική Μανώλη, Δημήτρη Γερμανό, Μάρω Ηροδότου, Ερατώ Παναγιωτάκη, Νίκη Ανδρέου, την Νέλλυ Δελή ηθοποιό και σκηνοθέτιδα (την ευχαριστώ από καρδιάς για το αφηγηματικό της ταλέντο, τη δοτικότητα της σ’ αυτή την πρώτη συνεργασία μας.Η μουσική και η ποίηση μπορούν να αναδείξουν τον πολιτισμό του τόπου, την ιστορία και τις προσδοκίες του δικού μας τόπου. Η Κύπρος ζητά δικαιοσύνη και ελευθερία….Πενήντα χρόνια μετά το χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα, ποιητικές καταθέσεις κορυφαίων ποιητών που μελοποιήθηκαν από τον Ανδρέα Α. Αρτέμη, αφυπνίζουν με συγκινησιακό τρόπο καθώς η ποίηση και μουσική της γνωρίζουν καλύτερα τον πυρήνα της ζωής που κρύβονται μέσα τους. Η διάρθρωση της στιχουργικής έκφρασης έχει τη μορφή αναγραφόμενου μηνύματος πάνω σε τύμβο-μνημείο που μένει ασάλευτο. Οι στίχοι σαν να έχουν χαραχτεί ακολουθώντας ανάλογους ρυθμούς, με έντονη κορύφωση το όχημα- την ελληνική γλώσσα- που κινεί τα πάντα ανά τους αιώνες. Ταυτόχρονα αποτίει φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της Πατρίδος. Ταυτόχρονα η θύμηση ξανοίγεται στη θάλασσα της Κερύνειας, της Μόρφου, της Αμμοχώστου , αποκαλύπτοντας τις ευωδιές της κυπριακής κατεχόμενης φύσης που βρίσκονται οι ήχοι, η πάλη και τα ιερά των Ελλήνων της Κύπρου.

                            ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ 

                                               ΣΥΝΘΕΤΗΣ & ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ

Γράφει ο Εθνικομουσικολόγος Ε.Χορν

Έρχονται για να τον ακούσουν να ερμηνεύει. Κανένα μέρος δεν τον χωράει όταν μιλά..όταν τραγουδά..όταν ουσιαστικά ερμηνεύει. Αλησμόνητη είναι η εποχή που μελοποίησε και τραγούδησε τους ποιητές της δεκαετίας του 1930 και 1980.Το κοινό  των Αθηνών εκστασιαζόμενο, τον ακολουθεί στις εμφανίσεις του. Είναι ένας «περφορμίστας»(performer). Την ιδιότητα του αυτή δεν την ξεδιπλώνει συχνά. (Στα νεώτερα χρόνια της καταξίωση του, διακρίνει και επιλέγει να ερμηνεύουν τραγούδια του χαρισματικά άτομα που μαθητεύουν κοντά του, αποκαλύπτοντας κι έτσι την ικανότητα του δασκάλου, συνθέτη, καλλιτέχνη, που ξεπερνά μια συγκεκριμένη εποχή).

Η « ιστορία» αυτού του  ανθρώπου είναι η ίδια του η Φωνή. Με πολλές εναλλασσόμενες  απαιτήσεις (δείχνει παντοδύναμος…αλλά…) είναι εύθραυστος σε κάθε φωνήεν παλλόμενο, σαν τα κύματα της θάλασσας, που τα μελτέμια του αέρινου γενέθλιου του τόπου «του κρατούν το tempo». Μ’ ένα πολύ προσωπικό τρόπο καταφέρνει να ξεπερνά τη σύγχρονη επιδερμικότητα, τη ρηχή διάσταση των τραγουδιών, εμβαθύνοντας όλο και περισσότερο.. αλλά κι αυτοσχεδιάζοντας όταν πρέπει, αρκεί.. να αισθάνεται ότι υπάρχει «αισθητική» αντίδραση αποδοχής από το κοινό του, κυρίως όταν ερμηνεύει τα μορφωμένα του τραγούδια ή όταν μιλά από το ραδιόφωνο .. (1990-2022 στις καθημερινές του εκπομπές. Αν δεν τον έχετε ακούσει ..χάσατε. Ποιο αυτί άραγε θα μπορούσε να τον λησμονήσει;).

Συνεχίζει να μελετάει πολύ τους ποιητές, τους ταλαντούχους ανθρώπους στη ζωή του, τους ανοίγει «ένα παράθυρο ή καμαρόπορτα»-όπως λέει..κι «αυτοαναφλέγεται» όταν κάτι γενικότερα δεν του αρέσει. Για ότι τον ενδιαφέρει ουσιαστικά, όπως  η Φωνητική Τέχνη, ό,τι τον ταρακουνάει ή τον εκλκύει, αφοσιώνεται εξ ολοκλήρου ..και τίποτε και κανείς δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε ότι αποφασίσει. Ξεκίνησε να σπουδάζει στο «Τμήμα Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικών Επιστημών» της Νομικής Αθηνών. Τον έχασε βέβαια η θέμιδα, τον κέρδισε η μουσική. Η πριμαντόνα του λυρικού θεάτρου Γιολάντα Ντι Τάσσο, υπήρξε για δεκατρία χρόνια εκτός από δασκάλα του και «μέντορας» του..κάποια στιγμή το 1986,τον στέλνει στον μεγάλο συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι. Όταν τον άκουσε ο Χατζιδάκις,(κατά τη διάρκεια της ακρόασης…τον διακόπτει τρείς φορές…. Τον συμβουλεύει μάλιστα να ασχοληθεί μόνο με την ερμηνεία και να μη γράφει τραγούδια. Σχεδόν για οκτώ μήνες ο Α. Αρτέμης είναι «σιωπηλός παρατηρητής» του μεγάλου αυτού συνθέτη. Πότε στο «Σείριο», στις ακροάσεις, στις συνεστιάσεις ή αλλού, αφομοιώνει κι εκστασιάζεται με το μεγαλείο του μεγάλου συνθέτη και ποιητή Χατζιδάκι. Όμως ο νεαρός τότε Αρτέμης δεν  ακούει τι του λένε. Συνεχίζει να τραγουδά τις συνθέσεις του. Η συνέχεια είναι αρκετά αποκαλυπτική καθώς διαλαλεί με στεντόρειο τρόπο τα τραγούδια του, με τη φωνή του, σε αμέτρητες  μικρές ή μεγάλες παραστάσεις, που διοργανώνουν λογοτεχνικά σωματεία, περιοδικά Τέχνης και Γραμμάτων, αλλά και κοινωφελή ιδρύματα, ελκύοντας έτσι μεθοδικά, το Αθηναϊκό κοινό, που όλο και περισσότερο πυκνώνει, όταν παρουσιάζει συνθετικά του έργα, ξεδιπλώνοντας τις συνθετικές κι ερμηνευτικές του ικανότητες, με ποίηση γνωστών αλλά κι αγνώστων δημιουργών. Η δύναμη γενικά που αντλεί όταν βγαίνει στη σκηνή, ανεβάζει στα ύψη το ενδιαφέρον του κοινού, πότε με τις κοφτές απαντήσεις ή απαιτήσεις του. Κύριος «στόχος» του: να συστήσει τα μουσικά του έργα παντού..κι επιβάλλει όταν τραγουδά είτε μόνος ή με συνεργάτιδες/τες…την απόλυτη ησυχία. Τότε ..ξετυλίγει τα «μαγικά του όπλα».                                Τυχεροί όσους αγαπά διαχρονικά και τους έχει κοντά του. Συμπληρώνοντας τέσσερις δεκαετίες παραστάσεων και είκοσι τεσσάρων χρόνων δισκογραφικών εργασιών, ο συνθέτης Ανδρέας Α. Αρτέμης, γίνεται σοφότερος,καλύτερος άνθρωπος και γνωστότερος ως δημιουργός.

Ευχόμαστε αγαπητέ Ανδρέα καλές εμπνεύσεις.δημιουργικότητα, με Υγεία κι Ευτυχία!  

Ε.Χ

Ιανουάριος 2024

                                              ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ (9 Ιουλίου 2024) 

ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΘΙΑΣ ΕΝΑΤΕΝΙΣΗΣ ΤΩΝ ΝΟΗΜΑΤΩΝ

https://portal.fonisalaminas.gr/index.php/2024/07/09/andreas-a-artemis-o-poiitis-tis-bathias-enatenisis-twn-noimatwn/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR3Nu3jOaCVQvszdt35-8bRuLPthyol-YqhOByobb4M_Ti_GMTS7TF0YNcI_aem_btbTB9II-zV8pp118bXzHA