ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
"Η μουσική της ποίησης είναι το καταφύγιο της ψυχής"
Τα
ερωτικά μου τραγούδια είναι επηρεασμένα εν μέρει από τη γενιά που μεγάλωσα με
μελωδίες έντονες περίεργες ενίοτε που εμπερικλείουν κυρίως το νόημα και την
πίκρα του έρωτα και του πάθους. Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη της συνθετικής
μου εργασίας πολλά χρόνια τώρα με επικά, πατριωτικά, ελληνοκεντρικά,
Κυπροκεντρικά που στοχεύουν κέντρο..καρδιάς και λένε ή κλαίνε για χαμένες
πατρίδες τοποθεσίες, αγάπες παλιές,σε μια εποχή που η μνήμη είναι υπό διωγμόν;
Θέλω να σας πω για τα ερωτικά μου τραγούδια.Τα περισσότερα είναι μελοποιημένα
ποιήματα γνωστών δημιουργών. Μακρόχρονη είναι η εργασία αυτή. Ξεκίνησε κάπου
αρχές του 1980 πειραματικά, μετά με άκουσαν διάφοροι μεγάλοι της γενιάς εκείνης
και αποφάσισαν ότι είμαι αυτό που συνεχίζω να είμαι συνθετικά, σαν ευχή και κατάρα
μέχρι και σήμερα. Σε κάποιους αρέσει το ένα σε κάποιους άλλα, γούστα είναι
αυτά..έχω κατανόηση. Κουβαλώ μαζί μου πάντα το ερμηνευτικό ένστικτο αυτών των
ποιητών που μελέτησα σε βάθος από την ποιήτρια Σαπφώ, στους μεσαιωνικούς
ποιητές ανάμεσα τους τον Β.Κορνάρο Γ.Χορτάτση κι αμέσως μετά,στους
μεσοπολεμικούς ποιητές: Νίκο Καζαντζάκη, Ναπολέοντα.Λαπαθιώτη, Κατίνα Παϊζη ,Μυρτιώτισσα,Μαρία
Πολυδούρη,Κώστα Καρυωτάκη,Ρίτα Μπούμη Παπά, Μενέλαο Λουντέμη,Γιάννη Σκαρίμπα,
Κώστα Ουράνη,Γεώργιο Αθάνα Θεοδόση Πιερίδη,Τεύκρο Ανθία, Χριστόδουλο
Γαλατόπουλο, Μάνο Κράλη και πολλούς άλλους της παλαιότερης σχολής ποιητές. Από
τους «αμφισβητίες» του 70 και της γενιάς του 80-90 μελοποίησα αρκετά ποιήματα (
με δύσκολα έμβολα και τροχαλίες.. ) κυρίως στο τονικό ανομοιοκατάληκτο αίσθημα
τους, είτε γιατί έγραφαν με μουσικότητα ή χωρίς,είτε γιατί ήσαν ενάντια ή υπέρ…
στη μελοποίηση της ποίησης …κι εγώ το μόνο που κατάφερνα ήταν να μεταφέρω στα
ποιήματα τους την ίδια τη μουσική τους….!.Δημιουργοί όπως: Ράνια Δώρου,Έλλη
Πιερράτου,Στάθης Κουτσούνης,Κατερίνα Θεοφίλη,Μάκης Αποστολάτος, Γιώργος
Παναγουλόπουλος, Αντώνης Γκίκας, Δημήτρης Ιατρόπουλος,Ντίνος Κουμπάτης, Ρήνα
Κατσελλή, Δημήτρης και Μαριάννα Καραμβάλη, Ανδρέας Θωμά, Χρήστος Μαυρής,
Ανδρέας Α.Αρτέμης και άλλοι, κάπου συνολικά 200 ποιητές..... Από τους
σπουδαίους στιχουργούς της γενιάς του 50,60,70,80 και 90: Μαρία Αγγελάκη,Πόπη
Πασπαλιάρη,Ντία Καστρίνιου,Δέσποινα Μπόγρη,Ανδρέας Βάλσαμος,Βίκυ
Ιατρίδου,Γιώργος Σοφοκλέους, Ανδρέας Βρυώνης,Νίκη Παπουλάκου,Αντώνης Σαμιωτάκης
και πολλοί άλλοι που στη συνέχεια πολλά από τα μελοποιημένα τους έργα μετά το
2000 ζώντας πια στην Κύπρο. Δεν παραλείπω βέβαια κι όλες τις διασκευές που
έκανα σε "παραδοσιακά ερωτικά ποιήματα" Κύπρου, Ελλάδας και Μικράς
Ασίας,
Στην πολύχρονη διαδρομή παραστάσεων ,ρεσιτάλ μικρών και μεγάλων στην Ελλάδα
,την Κύπρο και το εξωτερικό … έβλεπα και αισθανόμουνα ότι τα πολλά πια ερωτικά
μου τραγούδια, μπορούσαν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού, όχι σαν
«αναμνησιολογία», αλλά σαν μια αυτούσια συνθετική παλτφόρμα ιδεών ,απόδειξη
αυτού ότι πολλοί «συνάδελφοι» επιδόθηκαν στην αντιγραφή του ύφους και της
ερμηνείας κυρίως. Η κλεπτομανία ιδεών είναι ψωμοτύρι στις μέρες μας πολλών
φιλόδοξων πετούμενων κι αρπακτικών.
Όμως θέλω να ακούσετε τα ερωτικά μου τραγούδια. Όλα εκείνα που τροφοδοτούν το
ενδιαφέρον κυρίως να ακουστεί μια διαφορετική φωνή,με το δικό της ηχόχρωμα κλπ.Γι όλα εκείνα που συνεχίζουν στον καινούργιο αιώνα να με συναρπάζουν.
«Ζούμε με την αυταπάτη μιας ψεύτικης αυτονομίας, που δίνει σε εκείνους που
μπορούν το ελεύθερο να μας πετούν στον δρόμο, όπως κάποτε πετούσαν από τα παλιά
αερόστατα τη σαβούρα στο κενό για να πάρουν ύψος. Όμως, ούτε το αερόστατο
παίρνει ύψος ούτε εμείς γινόμαστε περισσότερο αυτόνομοι. Απλώς κολυμπάμε κι
εμείς σε μια θάλασσα απελπισμένων που θα έκαναν τα πάντα για να κρατηθούν στον
αφρό. Μας φωνάζουν από ψηλά με τον τηλεβόα πως η σημερινή φτώχεια μας θα φέρει
τα μελλοντικά πλούτη μας. Μας καλούν να πάρουμε μέρος σε μια κούρσα στην οποία
θα κερδίσουν τα καλύτερα άλογα. Τα άλογα... ... της κούρσας δεν μιλούν μεταξύ
τους. Δεν κοιτάζουν καν τον διπλανό τους. Μόνο τρέχουν μπροστά, όπως προστάζει
το μαστίγιο. Άλλα πέφτουν κι άλλα κουτσαίνονται για πάντα. Ένα μονάχα θα
νικήσει, μα ο πραγματικός νικητής θα είναι πάντα ο καβαλάρης».
Βέβαια στην εποχή μας ένα ερωτικό τραγούδι δεν φτάνει για να εκφράσει
αυτό που νιώθει μια ολόκληρη χώρα. Εκτός κι αν ζεις σε καιρούς ηρωικούς κι
εμπνευσμένους. Στους καιρούς που ζούμε, οι άνθρωποι δεν τραγουδούν πια με μια
φωνή. Καθένας μουρμουρίζει το δικό του τραγούδι. Κι εγώ λέω φωνακτά....τα δικά μου!
Η μουσική είναι ένα μυστήριο. Υπήρξε, και παραμένει, συστατικό κάθε γνωστού
πολιτισμού στη Γη….
Α.Α.Α
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ
https://www.youtube.com/playlist?list=PLgLIRLbJl4tabF53bUjsq0DXQQ0Q1l2PnΑρχές της δεκαετίας του 1980 άρχισε η ενασχόληση μου με τους Μεσοπολεμικούς δημιουργούς. Μια πολύ παλιά Ανθολογία του 1950….. υπήρχε στο σπίτι μας, στα ράφια μαζί με άλλα βιβλία του πατέρα μου Αντώνη Αρτέμη (1927-1985) ο οποίος λάτρευε την έμμετρη ποίηση του Σουρή, Παλαμά, Μυρτιώτισσας και πολλών άλλων…(τελευταία έμαθα ότι έγραψε στα κρατητήρια των Εγγλέζων επί Αγγλοκρατίας στην Κύπρο- που τον είχαν φυλακίσει, ποιήματα στη μάνα μου.... ).θυμάμαι μικρός να μου διαβάζει μικρά αποσπάσματα από την ανθολογία εκείνη αργότερα πολλών άλλων δημιουργών του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το ύφος και γενικότερα την μουσικότητα που διάχυτη διαπερνούσε (την όχι και τόσο αθώα) παιδικότητα μου.
Τη χρονιά του 1983 παρουσίασα με τη κιθάρα μου για πρώτη φορά στην Αθήνα, τους μεσοπολεμικούς ποιητές που είχα ΅πειραματικά΅ τότε μελοποιήσει .Το κοινό αποτελείται από ποιητές κυρίως της γενιάς της αμφισβήτησης (1970) ενθουσιάζονται (πάρεξ ενός πολέμιου της μελοποιημένης ποίησης ...που τελικά γράφοντας εναντίον μου σε λογοτεχνικό περιοδικό μεγάλης αποδοχής , στρέφει το ενδιαφέρον πολλών για το έργο μου).
Η μελοποίηση μεσοπολεμικών με το ύφος των δεκαετιών που επακολουθούν μέχρι και σήμερα, με αποκορύφωμα μια εποχή αλησμόνητη με πολλαπλές εμφανίσεις μου με συνθέσεις μου στον Ελλαδικό χώρο .. φτάνουν κάπου διακόσιες σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους της Αθήνας στην περίοδο 1983 μέχρι το 1991 ( ζούσα εκεί).Συνεργαζόμενος με πολλούς φορείς πολιτιστικών πραγμάτων:Δήμο Αθηναίων, περιοδικά λογοτεχνικά, σωματεία-εταιρείες κι άλλους φορείς πολιτισμού (που τώρα καθώς βλέπω το αρχείο μου μετά από τρεις δεκαετίες σιγά σιγά ενθυμούμαι)….! https://aartemhspoetica.blogspot.com/2015/05/blog-post.html?fbclid=IwAR3KILc88Hy5SfA4YHo6YXOzN_OcoxyI--_-pZ0dm5zOSWnyOs3zpOyMxw4
Με την επιστροφή μου στην Κύπρο (για οικογενειακούς και βιοποριστικούς κυρίως λόγους) με την ανατολή του καινούργιου αιώνα, μπαίνω στην δισκογραφία με ανεξάρτητες παραγωγές δίσκων cd’s.Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σαν πρώτη γεύση συνθετικής κι ερμηνευτικής δραστηριότητας μου, οι ποιητές του μεσοπολέμου. Έτσι δημιουργούνται οι «Νυχτερινοί Μονόλογοι» ένα χρόνο μετά «Fontana Amorosa», αμέσως μετά «Ο Ερωτευμένος της Ρήγαινας που’ναι στο Κάστρο» και πολλαπλά αποσπάσματα από τους παλιούς αυτούς ποιητές σχεδόν ξεχασμένους, σκόρπια σε άλλες δισκογραφικές που επακολούθησαν εργασίες μου. Στα δεκαέξι δισκογραφικά μου χρόνια εξέδωσα τον Ιούνιο του 2016 τον δίσκο «Θέλει η Λήθη να κοιμάται ολόγυμνη (Νυχτερινοί Μονόλογοι β’) επισφραγίζοντας έτσι το ιδιαίτερο μου ενδιαφέρον στην ποίηση του Μεσοπολέμου, συμπεριλαμβάνοντας και τους Κύπριους ποιητές της εποχής αυτής που είχα στο παρελθόν μελοποιήσει. Στην πολύχρονη διαδρομή μου με παραστάσεις πια εντός κι εκτός συνόρων κυρίως (καθότι καλλιτεχνική παιδεία στην Κύπρο στην Πάφο υπήρχε σε μικρές ποσότητες και πολύ λίγες μέχρι την τελευταία εικοσαετία …αν ενδιαφέρει κάποιους που δεν το γνωρίζουν), πλήρης εγώ σε όλες μου τις εκφάνσεις διατηρώ κάτι από την παλιά εκείνη νεότητα των Μεσοπολεμικών σε ύφος και τονικό αίσθημα. Αν και το μεγαλύτερο μου συνθετικό έργο είναι πια Κυπροκεντρικό..μιλά για κατοχή, για ανάκτηση πατρίδων κλπ με ηθικές αξίες, πρέπει να πω για τους σπουδαίους σύγχρονους δημιουργούς που είχα κι έχω μελοποιήσει με ποίηση σύγχρονων ποιητών, με ότι συνεπάγεται από άποψη μέτρου ποιητικού και δυσκολίας μελοποίησης ή ερμηνείας. Δεν διεκδικώ βέβαια στην διαδρομή των τριάντα… συνθετικών μου χρόνων ούτε δάφνες, ούτε επαίνους, αυτό το κρίνει ο «υποψιασμένος» ενδιαφερόμενος ακροατής ή θεατής, μέσα από τις παραστάσεις και την δισκογραφία ,αφού η επιστροφή πια στο παρελθόν είναι από πολλούς συνθέτες στα χρόνια μας, πολύ της μόδας!
Κλείνοντας, θέλω να επαινέσω, ευχαριστώντας όλους τους συμπορευτές μου αθέατους ήρωες κυριολεκτικά που υποβοήθησαν μουσικά, ερμηνευτικά ή με άλλους τρόπους για να διατηρηθεί στον παμφάγο χρόνο το έργο μου. Σε όλους αυτούς τεθνεώτες και ζώντες ποιητές, μουσικούς ερμηνευτές, όσους ζωγράφισαν το έργο μου με τον τρόπο του ο καθένας αφιερώνω την νέα μου εργασία «Θέλει η Λήθη να κοιμάται ολόγυμνη»(Νυχτερινοί Μονόλογοι Β’), όπως το λέει κι ο ποιητής «Σβήνουν και ανάβουν με το ρυθμό που σβήνουν και ανάβουν τα ίχνη κάθε αδέσποτης ζωής»….
Ποιητές του Μεσοπολέμου
Μια διαδικτυακή συνοπτική «περιγραφή» της ποιητικής κατάστασης του Μεσοπολέμου.
Το ποιητικό κλίμα της δεκαετίας 1920-1930 χαρακτηρίζεται από μια διάθεση διάχυτης ηττοπάθειας. Ποιητές όπως ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, η Μαρία Πολυδούρη και κυρίως ο Κώστας Καρυωτάκης εξέφρασαν με τους στίχους τους μια κατάσταση πνιγηρού αδιεξόδου. Η κρίση αυτή, που συνδέθηκε με το παρελθόν του αθηναϊκού ρομαντισμού, επανήλθε στο προσκήνιο με τη βοήθεια του συμβολισμού και επιτάθηκε ακόμη περισσότερο μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ποιητής που θεωρείται ότι συμπυκνώνει ευκρινέστερα το δράμα της γενιάς του, ο Κώστας Καρυωτάκης, τελείωσε το έργο του με μια σφαίρα• αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα το 1928.
Η νέα ποιητική δημιουργία, που έκανε την εμφάνισή της στο κατώφλι της δεκαετίας του '30 προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κληρονομιά του ύστερου συμβολισμού και του καρυωτακισμού της προηγούμενης περιόδου. Παράλληλα, όμως, η καβαφική ποίηση κέρδιζε ολοένα και περισσότερο έδαφος στην κλίμακα των επιδράσεων, ενώ μεγάλες μορφές, όπως ο Κωστής Παλαμάς, εξακολουθούσαν να συγκινούν με την παραγωγή τους. Ποιητές σαν τους Νίκο Καζαντζάκη, Άγγελο Σικελιανό και Κώστα Βάρναλη βρήκαν μεγάλη απήχηση. Ο Γιώργος Σεφέρης έκανε την εμφάνισή του αυτή την περίοδο με τη συλλογή Στροφή (1931), που για πολλούς θεωρήθηκε η στροφή στην ελληνική ποιητική δημιουργία. Αξιοποιώντας κατακτήσεις του συμβολισμού αλλά και επιδράσεις από τον T.S. Eliot, ο Σεφέρης διατύπωσε μια νέα ποιητική γλώσσα, που ωρίμασε κατά την μεταπολεμική περίοδο. Ένας άλλος σημαντικός δημιουργός είναι ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του με την ποιητική συλλογή Tρακτέρ (1934). Ο Ρίτσος, ο οποίος σε όλη του τη ζωή υπήρξε μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ακολούθησε τα χνάρια του Βάρναλη και του Καρυωτάκη, αλλά και την κληρονομιά του Κωστή Παλαμά. Το Μάιο του 1936, μετά τη βίαιη καταστολή των εργατικών συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη, έγραψε τον Επιτάφιο για να εκφράσει τον πόνο και τη διαμαρτυρία ενός ολόκληρου λαού. Άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι, όπως ο Τάκης Παπατσώνης, ο Νικόλαος Κάλας, ο Γιώργος Σαραντάρης, ο Γιώργος Βαφόπουλος, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, και λίγο αργότερα ο Νίκος Καββαδίας, ο Αντρέας Εμπειρίκος, ο Νίκος Εγγονόπουλος και ο Οδυσσέας Ελύτης οδηγήθηκαν βαθμιαία σε νέες αναζητήσεις και αναπροσανατόλισαν τα σημεία του ελληνικού ποιητικού ορίζοντα. Η επικράτηση του ελεύθερου στίχου, χαρακτηριστικού της ανανέωσης αυτής, οριστικοποιήθηκε στο μεταγενέστερο έργο των περισσοτέρων και συμπληρώθηκε από τη γόνιμη αποδοχή των διδαγμάτων τόσο της ελληνικής ποιητικής παράδοσης όσο και της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής παραγωγής.
ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ της ΛΙΜΝΙΩΤΙΣΣΑΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ (1924/2024)
Η Μαρία Αγγελάκη γεννήθηκε το 1924 στη Λίμνη Ευβοίας και πέθανε το 1992 στην Αθήνα. (Δεν μου το συγχώρεσε ποτέ το φευγιό μου από την Αθήνα...ήταν αρχές του' 90).
Υπήρξε μια πολύ ρομαντική ψυχή κι απάντρευτη, ίσως γι αυτό έγραφε πολύ ιδιαίτερους ερωτικούς στίχους προς μελοποίηση (μου την είχανε συστήσει στα μέσα της δεκαετίας του'80 άλλοι συνεργάτες στιχουργοί, εκεί στην Αθήνα όπου ζούσα τη δεκαετία αυτή, κι είχαμε στη συνέχεια μια σπουδαία φιλία και συνεργασία).
Από τους μελοποιημένους στίχους της, μπορείτε να διαπιστώσετε τη λυρική της διάθεση. Έζησε λιτά όπως... σκεφτότανε, έτσι έγραφε.. κι είχε μια ιδαίτερη μπάσα φωνή (με ανάλογο στόμφο) όταν μιλούσε ή απάγγελε τους στίχους της (εξέδωσε λίγο πριν το θάνατο της μια ποιητική συλλογή μόνο).Τη θυμάμαι να γράφει ακατάπαυστα και να μου απαγγέλλει ότι έγραφε...ακόμα κι από το τηλέφωνο...(ενίοτε και στον αυτόματο τηλεφωνητή). Αρκετά χειρόγραφα ποιήματα της που μου έδινε προς μελοποίηση βρίσκονται στο αρχείο μου. Τα υπόλοιπα γραπτά της, που τα κατέγραφε σε πολυσέλιδα τετράδια, αγνοώ τι απέγιναν.
Είχε την τύχη να μαθητεύσει σε μεγάλη ηλικία κοντά στη συγγραφέα Έλλη Αλεξίου, την οποία είχα την τύχη να την γνωρίσω κι εγώ (μετά από επιμονή της..και όπως καταλαβαίνετε, της Μαρίας Αγγελάκη-κανείς δε μπορούσε να της χαλάσει αυτό που σκεφτότανε. Ας πούμε ήθελε τραγούδι; Είχε μια εκλεπτυσμένη πειθώ-επιμονή να....κερδίζει στο τέλος....).
Η συνεργασία μου με την Αγγελάκη,αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους μελετητές και εργοβιογράφους της, ανθολόγους κλπ. Αναφέρω επιγραμματικά τον Γιώργο Βουτσή που καταγράφει στη διαδικτυακή του σελίδα: https://giorgosvoutsas.blogspot.com/.../11/1924-1992.html... αποσπάσματα από τη ποιητική συλλογή της Μ.Αγγελάκη, παραθέτοντας και μελοποιημένους από εμένα, στίχους της. Επίσης ο Ελύμνιος Δημήτρης Αποστόλου(Λόγιος στη Λίμνη ιδρυτής του λαογραφικού μουσείου Λίμνης) συνέγραψε επετειακά σπουδαία αναφορά, με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Α.
Η Λίμνη λοιπόν είναι ένας τόπος που γεννήθηκε η ποιήτρια και αγωνίστρια της αντίστασης Μαρία Αγγελάκη. Φιλοξενήθηκα από την ποιήτρια τέλη της δεκαετίας του '80, (πήγαινε με την αδερφή της στις καλοκαιρινές διακοπές τους, στο γενέθλιο τόπο τους), εξιστορώντας μου σε μάκρος; την παιδική και νεανική της ηλικία, τους μοναχικούς ή φαντασιακούς έρωτες της, που όλες τις αφηγήσεις αυτές τις διάβαζα σε επανάληψη... μέσα από τα γραφτά της. (Ακόμα θυμάμαι την ποίηση του Ρώσου Πούσκιν που μου διάβαζε κάποιες φορές,τις Κυριακές στο σπίτι της στον Άγιο Παντελεήμονα (που επιτακτικά με καλούσε συχνά για φαγητό), όπως την δίδαξε η Αλεξίου, κυρίως αυτό ,μετά το μεσημεριανό φαγητό που έφτιαχνε με ιεροτελεστία....Ακόμη θυμάμαι την επιμονή της (και τα κατάφερε...) να με γνωρίσει στον γείτονα της μεγάλο συνθέτη (νοσταλγικών παλιότερων εποχών), Χρήστο Χαιρόπουλο. (αλησμόνητη γνωριμία...κι η ζωή μου είναι ένα μεγάλο άγραφο βιβλίο από εμπειρίες και συνεργασίες αμέτρητες που αρχίζω σιγά σιγά να λησμονώ).
Τη Λίμνη την έχω επισκεφθεί κι έχω μείνει άλλες δύο φορές, αφότου είχαν ήδη φύγει από τις ζωή οι αδερφές Αγγελάκη. Η μία παράσταση ήτο αφιερωμένη (2005) εξ ολοκλήρου στη Μαρία Αγγελάκη, που μίλησα και παρουσίασα τα μελοποιημένα της ποιήματα, οργανωμένα όλα τότε από τους Ελύμνιους της Αθήνας... Κι άλλη μια παράσταση, παρουσιάζοντας μέρος του μελοποιημένου έργου της, στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Κοχύλια». Ήτανε το 2007, σε ένα υπέροχο ιδιωτικό θέατρο (ελάχιστα έξω από Λίμνη), δίπλα στη θάλασσα.
H Λίμνη είναι πόλη της βόρειας Εύβοιας, που βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Ελύμνιον, η οποία αναφέρεται στα έργα του Σοφοκλή. Αποτελεί τοπική έδρα του διευρυμένου δήμου Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας. Σύμφωνα με χρόνια της Παλαιολιθικής περιόδου. Παράλληλα στον λόφο Καστριά έχουν βρεθεί απομεινάρια οικισμού της Νεολιθικής περιόδου.
Στη θέση του σημερινού οικισμού πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε κατά την αρχαιότητα το Ελύμνιο, το οποίο υπέστη παρακμή κατά τα τέλη του 9ου και τις αρχές του 10ου αιώνα μ.Χ. εξαιτίας πειρατικών επιδρομών. Τότε οι κάτοικοι του αναγκάστηκαν να μεταφερθούν στα ορεινά. Αργότερα, κατά τον 17ο αιώνα, δημιουργήθηκε ο σύγχρονος οικισμός με την επανακατοίκηση των παραλιών. Αρκετοί κάτοικοι της Λίμνης διακρίθηκαν ως ναυτικοί και έμποροι, ενώ συμμετείχαν ενεργά στην επανάσταση του 1821 υπό τον συντοπίτη τους Αγγελή Γοβιό. Στις πολεμικές επιχειρήσεις είχαν τη συμπαράσταση επαναστατών από τη Στερεά Ελλάδα και το Πήλιο, ενώ μεταξύ άλλων πραγματοποίησαν επιδρομές κατά των Τούρκων του Ξηροχωρίου και εξόπλισαν για τις ανάγκες του ναυτικού αποκλεισμού της Χαλκίδας τέσσερα πολεμικά πλοία.
Το 1830 περιήλθε επίσημα μαζί με την υπόλοιπη Εύβοια στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και το 1835 ορίστηκε έδρα του δήμου Αιγαίων της επαρχίας Χαλκίδος. Το 1852, σύμφωνα με τον συγγραφέα Ιάκωβο Ρίζο Ραγκαβή, είχε 298 οικίες και πληθυσμό που ανερχόταν στους 1403 κατοίκους, ενώ διέθετε δημοτικό σχολείο γ' τάξης, υγειονομικό σταθμό και ειρηνοδικείο.
Η Μαρία Αγγελάκη είχε πάθος με την ποίηση....και θα ζει πάντοτε μέσα από τα τραγούδια της!
Ανδρέας Α. Αρτέμης
Μουσικοσυνθέτης
~@~@~@~@~@~@~@~
Ρήσεις της Μαρίας Αγγελάκη:
-"Η ζωή είναι φως μέσα στα σκοτάδια.
Φρόντισε να είναι όσο πιο λαμπερό γίνεται"
-"Τα μεγάλα κατορθώματα βγαίνουν από μεγάλες αγάπες
και μεγάλες λύπες...
το ερέθισμά τους είναι ποιητική πηγή."
~@~@~@~@~@~@~
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΨΑΡΑΣ
